စပါယ်ရှယ်ဆွဲအားတွေနဲ့ မျက်စိမှိတ်ပြီးချစ်လိုက်ပါပြီ မောင်ရယ်

စပါယ်ရှယ်ဆွဲအားတွေနဲ့ မျက်စိမှိတ်ပြီးချစ်လိုက်ပါပြီ မောင်ရယ်

ကျနော် ဇော်မိုး တစ်ယောက် ကျေးလက်ဖွံ့ဖြိုးရေး လုပ်ငန်းမှာ တင်ဒါတွေပြိုင်ပြီးနောက်မှာတင်ဒါအောင်မြင်ခဲ့အတွက် စစ်ကိုင်းတိုင်း ဒေသကြီးရဲ့ တောရွာဖက်မှာလမ်းဖောက်ပြီး တံတားလေးတွေဆောက်ဖို့အတွက် တပည့်များနှင့်ရောက်ရှိခဲ့တာ တစ်လကျော်ခဲ့ပြီ။ ရွာနှင့်လည်း တမိုင်ခန့်ဝေးတဲ့နေရာမှာပဲအခြေချ စခန်းဆောက်ပြီးနေခဲ့တယ်။ရွာနှင့် ဝေးပြီးနေတာကလည်း ပြသနာတွေ နှင့်ကင်းအောင်နေခဲ့တာဖြစ်တယ်။ ရွာဆိုတော့မီးမရှိသလို တယ်လီဖုန်း တို့အင်တာနက်တို့မရှိဘူး။မြို့နဲ့မိုင်လေးဆယ်ကျော်ဝေးပါတယ်။ တကယ်ဆို မိုင်လေးဆယ်လောက်က နီးနီးလေးပါ။သို့သော်လမ်းတွေကဆိုး ရွားလွန်းတဲ့အတွက်ခရီးဖင့်ရ တယ်။လမ်းဆိုပေမယ့်တစ်ကြောင်းထိုးမြေသားလမ်းဖြစ်ပြီး သစ်ခုတ်ဝါးခုတ်တဲ့လမ်းကြောင်းကို လမ်းဖောက်တဲ့လမ်းပါ။ ကျနော်တို့လမ်းကတော့ ဌာနကလမ်းအူကြောင်းပေးထားတဲ့ လမ်းအတိုင်းပဲ ဖောက်ရတာပါ။ တောလမ်းလဲဖြစ်တဲ့အတွက်ရေရှိတဲ့နေရာ မှာပဲစခန်းချနေထိုင်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ လုပ်ငန်းအတွက် ရေတွင်းနှင့်မီးစက်ကတော့ပါရပါ တယ်။ကျနော်နေတဲ့တဲကိုတော့ရုံး အဖြစ်စီစဉ်ပြီးဘေးတချက်တချက်စီမှာအိပ်ခန်းစီစဉ်ထားခဲ့တာပါ။ ကျေးရွာလူကြီးတွေကတော့အဝင်အထွက်ရှိပါတယ်။သူတို့အကူအညီနှင့် ဒေသကထွက်တဲ့ သစ်ဝါး အလွယ်တကူရရှိသလို၊ လိုအပ်တဲ့ ဝါးထရံ ယက်တာတို့သက်ကယ်ပျစ်တာတို့ကိုတော့ရွာကလူတွေကိုခိုင်းထားပါ တယ်။ရွာဖက်ကတော့ဈေးလာ ရောင်းကြ တယ်။ကျေးရွာကလိုအပ် တဲ့အကူအညီတချို့ရသလိုကိုယ့် ဘက်ကလည်းတတ်နိုင်တဲ့အကူအညီကိပေးတော့ ရွာလူကြီးများနှင့် အဆင်တပြေဖြစ်ခဲ့တယ်။လုပ်ငန်းလဲစပြီးမြေတူးစက်တွေမြေထိုးစက်တွေနှင့် မြေသယ်ကားတွေကအထိုင် ကျနေပါပြီ။လမ်းလွှဲ တွေလဲကြိုပြီးစီမံပြီးထားပါပြီ။မြို့ပေါ်ပစ္စည်းအဝယ်ထွက်ရတာလဲ မလွယ်ပါဘူး။တပတ်စာရိက္ခာကိုမြို့ပေါ်တက်ဝယ်ရသလို စက်တွေအတွက်ဆီကိုမြို့ပေါ် မှာရပါတယ်။

ရွာသူ ရွာသားများ အနေနဲ့ကတော့မဖြစ်မနေမြို့ပေါ် သွားရမယ်ဆိုမှ ဆိုင်ကယ်နှင့်သွားကြရတယ်။ဖုန်အလူးလူးနဲ့ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ကတော့ပုံမှန်ဆိုရင်တော့နှစ် ပတ်တကြိမ်သွားရမှာပါ။ဒါပေမယ့် လုပ်ငန်း အစပျိုးတဲ့အချိန်မှာတော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်စခန်းချနေခဲ့ပါ တယ်။ခနခနလဲမြို့ပေါ်တက်ပြီးရန်ကုန်ကလုပ်ငန်းကိုလမ်းညွှန်ရသလို ရိက္ခာ၊ဆီလည်းဝယ်လေ့ရှိတယ်။ရွာကလူတွေလဲဒီအခြေအနေကိုသိပါတယ်။ရွာကလိုအပ်တာတွေလဲရွာလူကြီးကမှာတတ်ပါ တယ်။ ဒီလိုနဲ့ရွာက လူကြီးတွေကရွာကို အလည်ခနခနခေါ်တော့ ကျနော်လည်း ခနခနသွားရတော့တယ်။အဲဒီမှာအလယ်တန်းကျောင်း ကလေး၊ တကျောင်းနှင့်တရွာလုံးကျန်းမာ ရေးအတွက်ကသူနာပြုဆရာမလေး တစ်ယောက်သာရှိပါတယ်။တောသူတောင်သား တွေကြားမှာတော့သူက အလှပဂေးပါပဲ။အသားဖြူပြီးဆံ ပင်ရှည်လေးနှင့်ဖွံ့ထွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်မဟုတ်သော်လည်းသူ့အချိုးအဆစ်နဲ့ သူကတော့လှပါတယ်။တင်းရင်း ဝိုင်းစက်တဲ့တင်ပုဆုံလေးနှင့်သေး ငယ်ပြီးခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှာယူနီ ဖောင်းလေးနဲ့တွဲမြင်ရတဲ့ အခိုက်အတန့်ကတော့နတ်သမီးလေးတပါးလိုပါပဲ။ရပ်ရွာဖွံဖြိုးရေးအစီအစဉ်တွေ မှာလဲကျနော့်ကိုရွာလူကြီးတွေရဲ့ ဖိတ်ကြားမှု့ အရကျနော်ခနခနအ စည်းအဝေးတက်ရတဲ့အခါဆရာမ လေးနှင့်ဆုံတွေ့နေရတာပါပဲ။ဆရာမနာမည်ကလင်းလက်ကြယ်တဲ့ဗျာ။ “ဆရာရေ ကျနော်တို့ဒီတစ်ခါအစည်းအဝေး ခေါ်ရတာက ဝူဟန်ဗိုင်းရပ်စ်လို့ခေါ် တဲ့ရောဂါကြောင့်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့” “ရွာမှာက ကျန်းမာရေးအရဆရာမ တစ်ယောက်ပဲရှိတော့အားလုံးက ဝိုင်းကူညီရမှာဆိုတော့ဗျာ၊ဆရာ့ကိုလည်း အကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ” “ဗျာ ဟုတ်ကဲ့၊ကျနော်ကဘာများ ကူညီနိုင်တာရှိလို့လဲဗျ” “ဒီလိုပါဆရာ၊သင်္ကြန်နားနီးတော့ နိုင်ငံခြားသွားလုပ်နေတဲ့ရွာက ကလေးတွေပြန်လာကြမှာ၊သူတို့ကို ထားဖို့အတွက်နေရာလေးစီစဉ်ချင်ပါတယ်၊ အဲဒီအတွက်အကူအညီတောင်းချင်တာပါ ”  ။

“ ရွာမှာ စာသင်ကျောင်းရှိနေတာပဲ ဥက္ကဌကြီး” “မှန်ပါတယ်ဗျ၊ဒါပေမယ့်ကျောင်းက ရွာထဲမှာ၊ပြီးတော့ရေအခက်အခဲနည်းနည်းရှိ တယ်၊ရွာကျောင်းကရေ တွင်းကိုပဲတရွာလုံးအားကိုးနေရ တော့သူတို့တွေထားတာနဲ့အဆင်မ ပြေဘူးလေ” “အော ဒီလိုဆိုရင်၊ ဥက္ကဌကြီးတို့ဘယ်လိုစီ စဉ်ချင်လို့လဲ” “ရွာအပြင်မှာယာယီတဲဆောက်ပြီး ထားချင်တာပါ” “ကျနော်ကဘာကူညီရမလဲပြောပါ” “ဆရာ့ဆီမှာသစ်တွေ၊အထပ်သား တွေရှိတော့ကျနော်တို့စောင့်ကြည့်ကာလအတွင်းမှာဆရာ့အကူအညီ နှင့်ယာယီတဲလေးတွေ ဆောက်ချင် ပါတယ်” “ဟိုက် ဒိုးခပဲ”(ရင်ထဲကအသံ) “ဆရာ့အနေနဲ့တစ်လလောက် ကူညီပေးစေလိုပါတယ်” “ကျနော့်အနေနဲ့ ပစ္စည်းကူညီပေး တာကရပါတယ်ဗျ၊ဒါပေမယ့်ကျ နော့်လုပ်ငန်းခွင်နဲ့နီးရင်လဲကျ နော့်လည်းတပည့်တွေကိုကူးစက် မှာကြောက် ပါတယ်” “ကျမတို့အဲဒီကိစ္စကိုလည်း စီစဉ်ထားပါတယ်ရှင်” “ဆရာမလေးအနေနဲ့ ဘာတွေစီစဉ်ထားလဲရှင်းပြပါဦး” “ကျမက ရွာသူရွာသားတွေကိုနားလည်အောင်စည်းရုံးထားပါတယ်။ကိုဗစ်19နှင့်ပတ်သက်လို့ဖြစ်လာမယ့် ဆိုးကျိုးတွေကို ရှင်းပြထားပြီးပါပြီ၊ နိုင်ငံခြားကပြန်လာမယ့်သူတွေကိုလည်း ပြောပြရမှာပေါ့ရှင်”“သူတို့ကိုရှင်းပြလို့လက်ခံပါ့မလား” “ဆရာဘာမှ စိတ်ပူမနေနဲ့ကျနော်တို့ ကအများအတွက်ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းမလိုက်နာရင် အချုပ်ခန်းထဲထည့်ဖို့ စဉ်းစားထားပါတယ်၊ဆရာကိုဇော်မိုးအနေနဲ့အများအ တွက်ကူညီဆောင်ရွက်ပေးဖို့ပဲလိုပါ တယ်”(သိပ် လည်တဲ့ရွာလူကြီး) “ဟုတ်ပါပြီကျနော်လည်းတတ်နိုင် သလောက်ကူညီပေးပါ့မယ်” “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်” လင်းလက်ရဲ့ အကြံအစည်တွေပါ။ရွာလူကြီးကိုနေရာကိုရွေးချယ်ပြပြီးမှကိုဇော်မိုးဆီအကူအညီတောင်း လိုက်တာပါ။ရွာက လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကခက်ခဲပြီး နွမ်းပါးကြပါတယ်။ဒီလိုအခြေအနေမှာကိုဇော်မိုးလိုလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ရွာကို ရောက်လာတာဟာသိကြားမင်းမစသလိုဖြစ်ခဲ့တယ်။သူ့အကြောင်းက ရွာထဲမှာ ပြောမဆုံးပေါင်တောသုံး တောင်ဖြစ်နေတာ။ လူပျိုလို့လဲကြားထားပါတယ်။အလုပ်သမားတွေက ချစ်ကြောက်ရိုသေကြမှန်းလဲကြား ပါတယ်။အခုလိုလွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ အကူအညီရဖို့တော့လင်းလက်မ မျှော်မှန်းခဲ့ပါဘူး။

ခုလို မျိုးအကူအညီရတဲ့အခါ ကိုဇော်မိုးအပေါ်အရမ်းလေးစားမိပြန်တယ်။လင်းလက် တွေးနေတုန်းမှာပဲကိုဇော်မိုးက “ဒါဆိုလဲနေရာရွေးလိုက်ပါ”သူတို့ရွေးတဲ့နေရာက ကျနော်နဲ့သိပ်မဝေးဘူးဗျ။ကျနော့်တဲ တွေနှင့်ပေတစ်ထောင်လောက်ပဲကွာပါတယ်။သူတို့နေရာရွေးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ မျောတိုင်တွေနဲ့တိုင်ထူပြီးကျနော်ဆီကသစ်တွေ ကိုထုတ်၊ယောက်၊ဒိုင်း မျှားနှင့်ဆင့်ယက္မတွေအတွက်ယူသုံး ကြပါတယ်။အမိုးကတော့သူတို့ရွာ ထွက်သက်ကယ်မိုးပေါ့၊ ကြမ်းခင်း အတွက်သီးသန့်မပေးနိုငိတဲ့အခါ အထပ်သားတစ်ချပ်စာကုတင်ပုံစံ မျိုးရိုက်ပေးလိုက်ကြတယ်။အကာကတော့ကျ နော့်ရဲ့မိုးကာစတွေယူ သုံးလိုက်ကြတယ်။ရေအတွက် တော့ရေစုပ်စက်ကိုသုံးပြီးရွာကလာပို့တဲ့တိုင်ကီတွေကိုသုံးပြီးယာယီ ရေကန်အဖြစ်သုံးပြီးရေပိုက်ဆင်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးတော့သူတို့နေရာကို ခြံခတ်ပြီးစည်းခြားထားလိုက်တယ်။ထမင်းဟင်းလာယူ ရမယ့်နေရာကို သတ်မှတ်ထားလိုက်တယ်။အားလုံး စီစဉ်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ “ကိုဇော်မိုး”“ဘာလဲဆရာမ” “ဆရာမလို့မခေါ်ပါနှင့်ရှင်၊လင်း လက်လို့ပဲခေါ်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ” “ဟွန့်လုပ်ပြီကိုဇော်မိုးကလဲ” “အကျင့်ပါ နေလို့ပါဗျာ” “ဟုတ်” “ကိုဇော်မိုးရန်ကုန်မပြန်ဘူးလား” “အလုပ်ရှိနေတာကို၊မပြန်ပါဘူး” “ဒီလိုကပ်ရောဂါလိုဖြစ်နေတဲ့အချိန် အိမ်ကမိသားစုတွေစိတ်ပူမှာပေါ့” “စိတ်တော့ပူကြပါတယ်၊ဒါပေမယ့် အလုပ်ကလည်းသတ်မှတ်ရက်အတွင်းပြီးရမှာဆိုတော့” “ကိုဇော်မိုးကရောမိသားစုကိုစိတ်မပူဘူးလား” “ဆရာမ ၊ကျနော့်ဆရာကမိသားစု မရှိဘူးလေ၊လူပျိုကြီးပဲဥစ္စာ” “ဟာ ဒီကောင်” ဘယ်အချိန်ကနားထောင်နေမှန်း မသိသောတပည့်ကဝင်ထောက် သည်။(အလိုက်သိတတ်ခြင်း) “ဟေ့ကောင်သွားကိုယ့်အလုပ် ကိုယ် လုပ်” (တပည့်ကိုအနီးမှမောင်းထုတ်ခြင်း) “ဟော့တော် ဒီအရွယ်ထိလူပျိုကြီး လုပ်နေတာ၊အိမ်ကသဘောမတူလို့ လား” “”လင်းလက်ရယ်ဖူးစားဆိုတာပြော ရခက်ပါတယ်၊အချိန်တန်ရင်သူ့ဟာ နဲ့သူဖြစ်လာမှာပေါ့” “ဗေဒင်မေးထားတာလား” “ဟုတ် တယ်ဗျ” “ဗေဒင်ချည်းအားကိုးလို့မရဘူးနှော် လူပျိုကြီး၊ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်း အားကိုးဦး၊ဘယ်မိန်းကလေးကမှ ချစ်ပါတယ်လို့ လာပြောမှာမဟုတ်ဘူး” “အဲဒီလိုလှုပ်ရှားဖို့အချိန်ကိုမရှိပါ ဘူးဗျာ” “ကိုဇော်မိုးဘယ်တော့လောက်မြို့ တက်မလဲဟင်” “ဘာမှာ မလို့လဲလင်းလက်” “ဒီမှာလိုတဲ့ပိုးသတ်ဆေးတွေ၊ဖြန်း မယ့်ကရိယာတွေနှင့်ဆေးရုံကဆေး ဝါးတွေစုထားရမယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ် ၊ကျနော်လဲနောက်ထပ်နှစ်ရက် လောက်ဆိုရင်သွားရမှာ၊ဆီဆန်ဆား၊ငါးခြောက်အာလူး၊အဲဒီရိက္ခာတွေ ဝယ်ရဦးမယ်ဗျ၊ပြီး တော့ဆီတွေပေါ့ လာတဲ့ကောင်တွေကိုမီးမရှိပဲထား ရင်အပြင်ကိုထွက်နေကြမှာ၊ဒီတော့ မီးလဲဆင်ပေးရဦးမယ်နဲ့တူတယ် ”    ။

“ အ ရမ်းကောင်းပါတယ်၊ကျမကမ ပြောရဲလို့” “လင်းလက်ရယ် ကျနော်စဉ်းစားမိသလောက်တော့ရအောင် စီစဉ်မှာပါ” (စေတနာ ဗလပွနဲ့)“ကျေးဇူးတင်လိုက်လိုက်တာ ကိုဇော်မိုးရေ”“ရပါတယ်ဗျာ၊ ပို့မှပို့လဲကူးတို့ရောက် အောင်ပို့ရမယ်မဟုတ်လား။ တော်ကြာ မီးမရှိဘာမရှိ၊ အင်တာနက်မရတဲ့နေရာမှာ ပျင်းပြီးစခန်းကထွက် ပြေးမှထိန်းမရမှာစိုးလို့” “ဟုတ်တယ် ကိုဇော်မိုး၊ဒါနှင့်ကိုဇော်မိုးဘယ်တော့လောက် မြို့ပေါ်တက်မလဲ” “နောက်တရက်တက်ရမယ်၊ရိက္ခာကို ဒီတစ်ခါတလစာလောက်ဝယ်လာရမှာပဲ၊ ဘာလို့မေးတာလဲလင်းလက်” “ကျမလဲ မြို့ပေါ်တက်ပြီးလိုအပ်တာတွေ ဝယ်ရမယ်။ခါတိုင်းတော့ဆိုင်ကယ်နှင့် မြို့ပေါ်တက်ပေမယ့်ဒီတစ်ခါ ဝယ်ရမယ့်ပစ္စည်းကများနေတော့” “ကျနော်နှင့်လိုက်ခဲ့ပါ” “ဟုတ်ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်” ကျနော်မြို့ပေါ်တက်တော့ လင်း လက်လည်းလိုက်လာပါတယ်။ ကျနော်ဝယ်ရမယ့် ပစ္စည်းတွေကို စာရင်းပြုစုထားရတယ်။တလစာအ တွက်ဝယ်ရမှာ ဆိုတော့မလွယ်ဘူး။ ဆန်တအိတ်ကိုနှစ်ရက်ခွဲပဲစားတဲ့အ လုပ်ကြမ်းသမားတွေမို့ဆန်အိတ်ကို အိတ်နှစ်ဆယ်ဝယ်ရတယ်။အဲဒီမှာ ပြသနာကဆန်အိတ်ကိုခွဲပြီးဝယ်ရတယ်။ရိက္ခာတော်တော်များများကို လည်းချက်ချင်းမရတော့ဘူး။မြို့ ပေါ်လူတွေကဝယ်ယူ စုဆောင်းနေကြပြီ။ဈေးနည်းနည်းတော့တက်ပါတယ်။ဆီကဈေးကျနေလို့တော်ပါ သေးတယ်။ကျနော်လဲရိက္ခာတွေကို တစ်ခါတည်းယူသွားမရတာမို့မှာခဲ့ ပြီးတောထဲကကားတွေလာရင်တင်ပေးဖို့ဆိုင်တွေကိုမှာရတော့တယ်။ လင်းလက်နှင့်ကျနော်ကတော့ဆေး ဆိုင်တွေသွားပြီးလိုအပ်တဲ့ဆေးနှင့် နှာခေါင်းစည်း၊လက်အိတ်စသည်ကို ဝယ်တဲ့အခါမှာတော့ လိုအပ်သ လောက်မရတော့ပါဘူး။ “ကိုဇော်မိုးရေ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” မှာထားခဲ့လို့ရရင်မှာထားခဲ့လိုက် ကျနော့်ကားတွေလာယူ မှာပေါ့” “ခက်တာကကျမလိုချင်တဲ့ဆေး တွေမရတာပဲ” “ဘယ်မှာ ရမလဲ” “ရန်ကုန်ကိုမှာလို့ရရင်တော့မဆိုးဘူး” “လင်းလက် အသိရှိရင်မှာပေါ့” လင်းလက်ဖုန်းတစ်လုံးနှင့်ဟိုမှာဒီမှာ လုပ်ပြီးတော့၊မြို့နယ်ဆေးရုံကိုသွား တော့ကျနော်လိုက်ပို့ရပြန်တယ်။ ဆေးရုံအုပ်ကြီးလည်းအငြိမ်မနေရ ပါဘူး၊တနိုင်ငံလုံးအနေအထားဖြစ်နေတော့သူ့အနေနဲ့လဲအစည်းအဝေး များနှင့်မအားလပ်တဲ့ အခါလင်း လက်နှင့်စကားပြောဖို့နောက်နေ့ ထပ်မံချိန်းဆိုတော့တယ်။ လင်းလက်အပြင်ထွက်လာပြီး “ဒုက္ခပါပဲကိုဇော်မိုးရယ်” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဆေးရုံအုပ်ကြီးမအားတော့နောက် နေ့ချိန်းတယ်။ကိုဇော်မိုးပြန်ချင်ရင် ပြန်ပါ၊ကျမအားနာလို့” “အားနာစရာမ လိုပါဘူးဗျာ” “ကိုဇော်မိုးမှာအလုပ်တွေနှင့်လေ” “ဒီလိုလုပ်ဗျာ၊ကျနော်လဲရသမျှ ပစ္စည်းတွေယူသွားမယ်။မနက်ဖြန် တစ်ခေါက် လာယူမယ်၊ကျနော်တစ် ခုတွေးနေတာရှိတယ်” “ဘာလဲဟင်ကိုဇော်မိုး” “ဟိုလူတွေကိုထမင်းကျွေးဖို့တစ်ခါ သုံးပစ္စည်းတွေ၊ဖော့ ဘူးတွေနဲ့ဆိုအ ဆင်ပြေမယ်။

ပြီးတော့ ထမင်းပို့မယ့် သူအတွက်အကာအကွယ်ပစ္စည်း၊ သူတို့ထဲကတစ်ယောက်ယောက် ဖျား ရင်လင်းလက်ပဲကြည့်ရမှာ ဆိုတော့လင်းလက်အတွက်အကာအကွယ်အဝတ်တွေဘယ်လိုစီစဉ်ရမလဲ” “ကျမလဲအဲဒီအတွက် စဉ်းစားနေတာ ပြီးတော့သူတို့ကိုကြိုမယ့်လူတွေအ တွက်လဲလိုအပ်တယ်” “PPEတွေလဲလိုချင်ပေမယ့်ကျမ မဝယ်နိုင်လောက်ဘူး” “လိုအပ်တာဝယ်ဗျာ၊ကျနော်လှူပါ့ မယ်” “အယ် တကယ်လားကိုဇော်မိုး” “တကယ်ပေါ့ဗျာ” “ပိုက်ဆံအများကြီးကုန်မှာ” “လူ့အသက်ထက်ငွေကြေးကပိုပြီး တန်ဘိုးမရှိပါဘူးဗျာ” “ကျေးဇူးတင်လိုက် တာရှင်” လင်းလက်မှာကိုဇော်မိုးကိုကျေးဇူး တင်လို့မဆုံးတော့ပါဘူး။ကြားခဲ့တဲ့ ကိုဇော်မိုးရဲ့အကြောင်းကမှန်နေသ လိုဖြစ်သွား ပါပြီ။လေးစားပြီးရင်း လေးစားလို့မဆုံးတော့ပါဘူး။ ရသလောက်ပစ္စည်းတွေစုဆောင်း ဝယ်ယူပြီးနောက်ပြန်တဲ့အချိန်က နောက်ကျနေပြီ။ညအချိန်လမ်း ကြမ်းကိုမောင်းရမှာကိုဇော်မိုးကို အားနာမိတယ်။ညဆယ့်တစ်နာရီမှရွာပြန်ရောက်တယ်။ကား ပေါ်က ပစ္စည်းတွေမချနိုင်ပါဘူး။ မနက်ကြ မှကားပေါ်ကချပြီးလင်းလက် ပစ္စည်းတွေကိုရွာကိုပို့ပေးကြတယ်။ ရွာလူကြီးက “ဟာ ဆရာ မနေ့ညကညနက်တယ် ဗ်” “ဟုတ်တယ်ဥက္ကဌကြီး” “ညနက်ကြီးကားမောင်းရတာဒီလမ်းတွေနဲ့အဆင်မပြေဘူးဆရာ၊ ညနက်မယ်ဆိုရင်ပြန်မလာပါနဲ့” “ပြန်မလာလို့မဖြစ်ဘူးဗျ၊လင်းလက် ကပါလာသေးတယ်” “လင်းလက်ကသူ့အသိအိမ်သူအိပ်လိမ့်မယ်။အရင်ကလဲသွားနေကြပဲ” “တော်ကြာခင်များနှင့်ရွာသားတွေပေါက်ကရတွေးရင်လင်းလက်ကနစ် နာမှာဗျ” “မတွေးရပါဘူးဆရာရယ်။ဆရာနှင့် လင်းလက်ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကိုယုံကြည်ပါတယ်” “ဥက္ကဌကြီး ဟိုမှာလင်းလက်လာနေပြီ” လင်းလက်လဲရွာလူကြီးတွေကိုမှာစရာရှိတာတွေမှာသလို ကျနော်လဲတပည့်တွေကိုမှာရတယ်။ နောက်သုံးရက်ဆိုရင်တော့ယာယီတဲတွေဆောက်လို့ပြီးစီးတော့မယ်၊မီး ဆင်ပေးဖို့မှာထားပြီး ရေစက်တွေအဆင်ပြေမပြေစမ်းမောင်းထားဖို့မှာ ထားပြီးလင်းလက်နဲ့မြို့ပေါ်တစ် ခေါက်သွားရပြန်တော့တယ်။ သူ့အတွက် လိုအပ်တဲ့ဟာတွေကိုမှာ ပြီးလင်းလက်ကိုဆေးရုံကိုပို့လိုက်တယ်။ကျနော်ကသွားစရာမရှိတာ နှင့်မြို့ပေါ်ကအဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်း မှာခနဝင်နားတော့တယ်။မနေ့ညကအိပ်ရေးပျက်ထားတာမို့အားဖြည့် တဲ့သဘောပါပဲ။မနေ့ညကမှာထားတဲ့ပစ္စည်းများမနက်ဖြန် မနက်ရောက်မည်ဆို၍ညအိပ်ရတော့မည်ကိုကြိုတင်ခန့်မှန်းထားရတော့တယ်။ညနေအထိလင်းလက်ဆီကသတင်းမရတော့ကျ နော်မနေနိုင်တော့ပေ။ ဖုန်းဆက်ရာအသံတိုးတိုးဖြင့်အစည်းအဝေးပြီးတော့မည်။တနာရီခန့် ကြာလျှင်လာခေါ်ဟုသာပြောပြီး ဖုန်းချ သွားသဖြင့်ရေမိုးချိုးပြီးတနာ ရီကြာသောအခါလင်းလက်ဆီကို သွားလိုက်သည်။လင်းလက်ကဆေးရုံကစောင့်နေပြီးဖုန်း ဆက်သည်နှင့် ထွက်လာသည်   ။

“ ကိုဇောျမိုး ဒီနေ့လဲ ကမြတို့နောကျ ကပြွနျပွီ” “နောကျကတြာက အရေးမကွီးဘူး၊ မနေ့ကမှာထားတဲ့ ပစ်စညျးတှမေနကျ စောစော ရောကျမယျတဲ့”“မွနျမွနျရတာဘုရားမတာပဲ” “အငျး “ “အယျအဲဒါဆိုမနကျဖွနျတဈခေါကျ လာရအုံးမယျဆိုရငျဘယျဖွဈမလဲ ကိုဇောျမိုးအရမျးပငျပနျးနမှောပဲ” “မတတျနိုငျဘူးလေ၊လာရမှာပေါ့” “ခုလဲညနကျမှရောကျမယျဆိုရငျမ ထူးတော့ဘူးမွို့ပေါျမှာပဲည အိပျပွီးမနကျကမြှ ပစ်စညျးတှယေူပွီးပွနျရငျ” “လငျးလကျအဆငျပွမေလား” “ဘာလို့မပွရေမှာလဲ၊ခ ါတိုငျးလဲ လငျးလကျလုပျနကွေပဲကို” “အဲဒါဆိုလဲပွီးရောလေ၊ လငျးလကျလဲမနားရသေးဘူး မဟုတျလား” “နားခငြျတယျ၊ လူကညီးစီစီကွီးဖွဈနပွေီ၊ ဒါနဲ့ကိုဇောျမိုးနေ့လညျက ဘယျမှာသှားနတောလဲ” “ကနြောျဟိုတယျမှာ” “ဟငျ၊တကယျ” “ဟုတျတယျလေ၊တနေ့လုံးကားပေါျ မှခညြျး မထိုငျနိုငျသလို၊လကျဖကျရညျဆိုငျမှာလညျးမထိုငျခငြျတော့ဟို တယျမှာပဲနားလိုကျတာ” “အငျးအဲဒါလဲကောငျးသားပဲ” “လငျး လကျကိုအားနာနတော၊လငျး လကျကကနြောျနဲ့ဟိုတယျမှာလိုကျ တညျးလို့ဖွဈပါ့မလား” “ဖွဈပါတယျ” “ဒါဆိုလဲလိုကျခဲ့လေ၊ ရခြေိုးပွီးမှ အပွငျမှာထမငျးထှကျစားမယျ” “ဟုတျကဲ့” ဟိုတယျမှာလငျးလကျအတှကျတဈခနျးမှာပွီးလငျးလကျကိုထားလိုကျ တယျ။လငျးလကျရခြေိုးပွီးအဝတျ အစားလဲကာကနြော့ျအခနျးတံခါး လာခေါကျတော့မှကနြောျလဲအပွငျ ထှကျခဲ့တယျ။ထမငျးစား ရငျးနဲ့ပငျ“ကိုဇောျမိုး လညျးကမြနဲ့ပေါငျးမှ ပငျပနျးရပွီ” “မပငျပနျးပါဘူးဗြာ” “လငျးလကျကအရမျးအားနာနတော၊လူလဲပငျပနျး ပိုကျဆံလဲကုနျတယျ”“ရပါတယျဗြာ၊ရှာသားတှကေနြျးမာမှကနြော့ျအလုပျလဲအဆငျပွမှော၊ သူတို့တဈခုခုဖွဈရငျကနြောျတို့အလုပျလဲရပျနားပွီးပွနျရရငျဒီ ထကျပိုကုနျကမြှာပဲ” “အငျးပေါ့” “ကနြောျကလငျးလကျကိုပဲသနားနတော” “ဟငျ ဘာဖွဈလို့” “လငျးလကျပုခုံးမှာထမျးထားရတဲ့ ဝနျထုတျဝနျပိုးတှကေကွီးလှနျး တယျ၊ခုပွနျလာတဲ့လူတှမေပွော ကောငျးမဆိုကောငျးဗြာ၊ရောဂါပိုးပါ လာရငျလငျးလကျတို့လို ဆေးကုသ တဲ့ကနြျးမာဆရးဝနျထမျးတှကေအရငျထိမှာ၊ပစ်စညျးတှမေစုံမလငျနဲ့မို့ တကယျလဲစိတျပူနတော” “လငျးလကျအတှကျ စိတျပူတာ ကြေးဇူးပါပဲရှငျ” လငျးလငျတကယျပဲစိတျထဲကွညျနူး မိတယျ။ကိုဇောျမိုးကလငျးလကျကို စိတျရှညျပွီးကူညီပေးသလို၊ စိတျလဲ ပူပေးနတေယျ။တကယျပါပဲ၊ရောဂါ တှစေဖွဈလာပွီဆိုကတညျးကလငျး လကျစိတျတှမှေနျးကွပျပွီးလေးလံ နခေဲ့ တယျ။မိမိစှမျးအားရှိသ၍ရှာကိုကူညီခငြျခဲ့တယျ။ဘာမှပွညျစုံမှု့မရှိတဲ့ရှာလေးအတှကျစိတျပငျပနျးခံပွီးအားလုံးအဆငျပွအေောငျရှိ တဲ့အားနဲ့ရုနျးကနျခဲ့တာလူကလဲခငြျနပွေီ။လူပဲလအေခကျအခဲရှိတဲ့အခြိနျမှာ စိတျပငျပနျးလူပငျပနျးဖွဈရတော့ နားခိုစရာတဈခု၊ အားကိုးစရာ၊တိုငျ ပငျစရာတဈခုလိုအပျပါတယျ ။

အ ခု တော့နီးနီးကပ်ကပ်တိုင်ပင်လို့ရတဲ့ ကိုဇော်မိုးကြီးတစ်ယောက်ရှိလာ တော့ အားရမိတယ်။အားကိုးမိတယ်။ချွဲနွဲ့မပြောတတ်တဲ့ယောက်ျား၊စီး ပွားရေးသမားပီပီတိတိကျကျလမ်း ညွှန်တတ်တဲ့ယောက်ျားတစ် ယောက်ကလင်းလက်ရဲ့စိတ်ထဲမသိလိုက်ပဲဝင်ကာနေရာယူလာခဲ့တယ်။ သို့သော်လည်းမမျော်မှန်းနိုင်တဲ့ဘဝ တွေကကွာခြားလွန်း လှတယ်လေ။လင်းလက်ဟိုတယ်ကိုရောက်ပြီး ပင်ပန်းပေမယ့်အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပါ ဘူး။ဒီတော့လဲမနေနိုင်စွာပဲကိုဇော် မိုးရဲ့အခန်း တံခါးကိုသွားခေါက် လိုက်တယ် “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်”“ဘယ်သူလဲ” “လင်းလက်ပါ” “ကျီ” တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတုကိုဇော်မိုးက ဂျာစီဝတ်ပြီးဘောင်းဘီတိုနှင့်အခန်း ဝကပေါ်လာတယ်။ “လာလေ လင်းလက်၊အိပ်မပျော်ဘူးလား” “အိပ်မပျော်လို့ကိုဇော်မိုး” လင်းလက်အခန်းထဲဝင်ပြီးထိုင်ခုံ ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်” “ဘာတွေများတွေးနေလို့လဲ” “နောက်ရက်တွေဘာလုပ်ရမလဲပေါ့ ကိုဇော်မိုးရယ်” “အော်” “ကိုဇော်မိုးကရောဘာတွေလုပ်နေ တာလဲ” “Wifi freeရတော့အခွေတွေဒေါင်းနေတာပါ” “ဟင် ကိုဇော်မိုးကဒါတွေလဲဝါသနာပါတယ်လား” “ခုအားနေတာနဲ့ တောထဲရောက်ရင်တပည့်တွေအတွက် ကူးနေတာပါ”“တပည့်တွေအတွက်လဲတွေးတာပဲ” “သူတို့ပျော်ဖို့လဲလိုတယ်ဗျ။ မိသားစုတွေ နဲ့ခွဲလာရတဲ့လူတွေလဲပါတယ် မဟုတ်လား၊ညကျရင်သူတို့အတွက်ကဒါကအပန်းဖြေပေါ့” “ဟုတ်တော့လဲဟုတ်ပါတယ်၊လင်း လက်ကတော့နောက်ထပ်လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေကိုတွေးနေတာ” “အင်း..လုပ်စရာတွေကတော့ များသားပဲ၊ဟိုလူတွေမရောက်လာခင် ပိုးသတ်ဆေးဖြန်းထားရမယ်  ။

အ မှိုက်တွေ စနစ်တကျစွန့်ပစ်ရမယ်” “အသေးစိပ်တွေကအစပြောရမှာပဲ” “ဟုတ်တယ်၊အဓိကသူတို့လိုက်ပြီး လုပ်ချင်လာအောင် ပြောရမှာပေါ့” “ကျမစိုးရိမ်တာတစ်ခုရှိတယ်။တ ချို့ကအိမ်ထောင်ရှင်တွေပါတယ်။ကလေးတွေမိသားစုတွေ” “စောင့်ကြည့် ကာလဆယ့်လေးရက်တော့သည်းခံကြပေါ့” “ပြီးမှအတိုးချပြီးချစ်ကြပေါ့ဗျာ” “အာ ကိုဇော်မိုးကလဲ” “ဟုတ်တယ်ဗျ။သူတို့လဲ မြင်သာမြင် ရမကြင်ရတဲ့ဘဝတွေဖြစ်နေမှာ” “ကိုဇော်မိုးနှော်ပြောလေဆိုးလေ” “ဟာ ကျနော် က..အာဆောရီး၊သ ဘောရိုးနဲ့ ပြောတာပါ” “သိတယ်ကိုဇော်မိုးကတပည့်တွေ ကိုဒီလိုပဲပြောနေကြတယ်ဆိုတာ လင်းလက်လဲကြားပါတယ်” “ဟားးဟားးဒီလို ပဲလင်းလက်၊လူဆိုတာအလုပ်ချည်းခိုင်းနေလို့မရသလို၊သူတို့ပျော်ဖို့ရွှင်ဖို့လဲစနောက်ပေးရတာလေ” “ကိုဇော်မိုးတို့ပြောတာမျိုးက တခြားလူတွေအတွက်ကျတော့ကြားရတာ တမျိုးပဲ” “ဟားမကြားဖူး၊မတွေးဖူးလို့ပါ၊ တကယ်ကအမှန်တရားတွေ” “အာ ကို ဇော်မိုးကလဲလင်းလက်ကဘယ်သိမလဲ” “ခေတ်ပညာတတ်တွေပါလင်းလက် တွေးကြည့်ရင်ပြေးကြည်ွသလိုမြင်တယ် ဟား ဟား” “အာတော်ပြီ တော်ပြီ ပြေးမှပဲ” “ဘယ်ပြေးမလဲလင်းလက်ကလဲ ကျနော်မပြောတော့ပါဘူး”“လင်းလက်ကလိင်အကြောင်းမသိ တာမှမဟုတ်တာ၊ဒါပေမယ့်ကိုဇော် မိုးပြောနေပုံကတစ်တစ်ခွခွကြီးဆို တော့” “ဆောရီးဆော ရီးး” တကယ်ပဲလင်းလက်လဲရယ်ချင် သွားတယ်၊ကိုဇော်မိုးပြာပြာသလဲ တောင်းပန်နေတဲ့ပုံကိုကြည့်ပြီးတော့ ပေါ့။ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဆေးပညာဝန်ထမ်းတစ်ယောက်အတွက် လိင်ဆိုတာတော့မသိပဲ ဘယ်နေမလဲ။ လူရှေ့သူရှေ့တော့ ဘယ်လိုပြောမလဲ။ ခလေး မီးဖွားတဲ့ကိစ္စမျိုး၊ သားဆက်ခြားကိစ္စမျိုးဆိုတော့တမျိုး ပေါ့။

ကိုဇော်မိုးနဲ့ ခဏတာပြောရပေမယ့်စိတ်ပေါ့ပါးတာတော့အမှန်၊မိမိ အတွက်အမြဲဂရုထားပြီးစိတ်ပူပန် ပေးတော့လင်းလက်ကျေနပ်မိတယ်။ “ကိုဇော် လင်းလက်တစ်ခုမေးချင် တယ်သိလား” “ဘာ မေးမလို့လဲလင်းလက်” “ဘာလို့အိမ်ထောင်မပြုသေးတာလဲ အိမ်ထောင်ပြုရမယ့်အရွယ်ရောက်နေပြီ” “ဒါဆိုလင်းလက်ကရော ဘာလို့အိမ် ထောင်မပြုတာလဲ၊လင်းလက်အ သက်လဲ၃၀လောက်ရှိနေပြီပဲ” “လင်းလက်အိမ်ထောင်မပြုတော့ ဘူးဆုံးဖြတ်ထား တာ” “ဘာလို့လဲ” “အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်ဒီအရွယ် ကနောက်ကျသွားပြီ၊ကျမအသက် ကဟိုင်းနေပြီလေ၊ကိုဇော်တို့ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့မတူဘူး” “နှမြောစရာကြီးလင်းလက်” “ဟာဟ.ဘာကိုနှမြောတာလဲကိုဇော်မိုးရယ်” “လင်းလက်ဒီအရွယ် ကိုပဲအရမ်း ကျက်သရေရှိနေတာပဲလေ” “မြှောက်မနေနဲ့ကိုဇော်မိုးအရွယ်ငယ် တုန်းကတောင်ကြိုက်တဲ့သူမရှိခဲ့ဘူး” “မဖြစ်နိုင် တာကြီးပဲ” “တကယ်ပါဆို လူကပိန်သေးသေး လေရယ်” “ဟုတ်ရဲ့လားဗျာ” တဖြေးဖြေးနှင့်ကိုဇော်မိုးစိတ်ဓာတ်ကိုသိလေ သဘောကျလေ၊စီးပွားရေးသမားဆိုပေမယ့်မျက်နှာပေါ်မှာရိုးသားတဲ့အရာကပေါ်လွှင်တယ်။ ပွင့်လင်းတယ်။လူတဖက်သားကို ကူညီတတ်တယ်။လင်းလက်လဲသူ နဲ့နေမှစိတ်တွေပေါ့ပါးလာခဲ့တယ်။ဒီလိုနှင့်တဲတွေလည်းပြီးပြီ၊ပြည် တော်ပြန်တွေကိုကြိုဖို့လုပ်ရတယ်။ ကိုဇော်မိုးဆီကကားကိုပဲအကူအညီ တောင်းရတယ်။လာတဲ့ လူတွေကို ပိုးသတ်ဆေးဖြန်း၊အပူချိန်စစ်ပြီး ကားပေါ်တင်ခေါ်လာပြီးနေရာချ တယ်။အားလုံးအဆင်တပြေပါပဲ။ လင်းလက် ကနေ့တိုင်းပဲပြည်တော် ပြန်စခန်းကိုသွားရတယ်။စိတ်မ ကောင်းစရာတစ်ခုကတော့လင်း လက်ကတချို့သောသာမာန်ဝေဒနာရှင် တွေအတွက်တော့အဲဒီစခန်းကို မဖြစ်မနေသွားရသူဆိုတော့ရွာက တချို့လူတွေကအသံထွက်လာ တယ်။ ဆရာမကိုယ်တိုင်ကူး စက်ခံနေရရင်တစ်ရွာလုံးကုန်မှာပဲဆိုပြီးတော့ပေါ့ လင်းလက်နားလည်ပါတယ်လေ။ အပြစ်မပြောရက်ပါဘူး၊ဒါတောင်မှ ကူးစက်ရောဂါလက္ခဏာမပြသေး လို့ပါ။ “လင်းလက်ဘာဖြစ်တာလဲ” “ကိုဇော်ရေရွာကကျမကိုအသံထွက် လာလို့စိတ်ညစ်နေ တာ” “ဘာသံထွက်လို့လဲ” “လင်းလက်ကသူတို့ဆီသွားရတာ လေ၊သူတို့ထဲကတစ်ယောက်ယောက်ဖြစ်နေရင်လင်းလက်ကိုလဲ ကူး ပြီပေါ့။သူတို့ကိုသာသီးခြားစောင့် ကြည့်ပေမယ့်လင်းလက်ပဲရွာကိုအ ဝင်အထွက်ရှိသူဖြစ်တဲ့အတွက်လင်း လက်ကိုကူးရင် သူတို့တစ်ရွာလုံးသေမယ်လို့ပြောကြတယ် ”   ။

“ အော အင်းပေါ့၊ အစိုးရိမ်လွန်တဲ့သူ လဲရှိမှာပဲလေ၊လင်းလက်ကမ ကြောက်ဘူးလား” “ကြောက်တာပေါ့ကိုဇော်၊လင်း လက်လဲ အသက်နဲ့ပဲဥစ္စာ၊ခုတော့ စိတ်ညစ်တယ်ကိုဇော်ရယ်” “မညစ်ပါနှင့်ဗျာ။စမိတဲ့အလုပ်ဆုံးတဲ့အထိလုပ်ရမှာပဲ၊လင်းလက် လိုဆေး ပညာဝန်ထမ်းရှိလို့ဒီရွာ လေးကကျန်းမာရေးအဆင်ပြေရ တာ” “ဒါပေမယ့်..” “လင်းလက်အတွက်အဆင်မပြေရင်တစ်နေရာထပ် ဆောက်ပေးမယ်” “ကိုဇော်လဲ လင်းလက်ကိုမယုံချင် တော့ဘူးလား” “မဟုတ်ရပါဘူးလင်းလက်ရယ်ဖြစ်နိုင်ရင်ကိုဇော်ရင်ခွင်ထဲ ထားလိုက် ချင်သေး” “ကိုဇော့်ကိုကူးရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “ကိုယ်ခံအားကောင်းရင်မကူးဘူး လေ” “ပြောလို့မရပါဘူးကိုဇော်” “ဒါပေမယ့်လင်းလက်အတွက် ကိုဇော့်စိတ်စေတနာကတော့အမှန်” “ယုံပါတယ်ကိုဇော်” “ဒါဖြင့်လဲကိုဇော်တဲ့ပြောင်းခဲ့” အာဖြ စ်ပါ့မလား” “ဖြစ်ပါတယ်၊ကျနော့ဘေးအခန်း တစ်ခန်းရှိတာပဲ” “ကိုဇော်အနေအထိုင်ကြပ်မှာစိုး တယ်” “ကျနော်ပြောရမယ့် စကားပါဗျာ” “လင်းလက်ရွာလူကြီးနဲ့ပြောရအုံး မယ်” “အင်းပါ လင်းလက်အဆင်ပြေသ လိုလုပ်” ညနေကျတော့လင်းလက်နှင့် အတူ ရွာလူကြီးများ လိုက်လာကြသည်။“ဆရာကိုရော၊ဆရာမလေးကိုရောအားတော့နာတယ်ဆရာရယ်၊ကျ နော်တို့ရွာသားတွေကစိုးရိမ်လွန်နေ တာ” “ရွာလူကြီးလဲပါ တယ်မဟုတ်လား” “အာ အဲလိုမဟုတ်ရပါဘူး” “လင်းလက်ဒီမှာနေမယ်ဆိုရင်ကျ နော့်အခန်းဘေးကအခန်းလွတ်နေ လို့ရတယ်” “ဟုတ်ကိုဇော်” ရွာလူကြီးများပြန်သွားကြပြီး ကျနော့်ဝန်ထမ်းတွေကအခန်း ပြောင်းရွှေ့သွားကြတယ်။

“ အားနာ လိုက် တာ၊ကိုဇော့်ဝန်ထမ်း တွေနေရာရွှေ့သွားကြပြီ” “လင်းလက်ဆီကရောဂါကိုဇော်ပဲ ယူမယ်၊အကူးခံမယ်၊တပည့်တွေကိုတော့ အကူးမခံနိုင်ဘူး” “တော်ပါ ၊လူရိုးကြီးထင်နေတာ စကားကအရမ်းတတ်တယ်” “ဟားဟား ကဲနားပါဗျာ၊ညတစ်ခေါက်သွားရ အုံးမယ်မဟုတ်လား” “ဟင့်အင်းမသွားတော့ဘူး၊ဗိုက် အောင့်တတ်တဲ့လူနာအတွက်ဆေး ပေးခဲ့ပြီ” “ဟုတ် လင်းလက်” ထိုနေ့ ကလင်းလက်အိပ်ရတာအဆင်မပြေပါ၊အိပ်ရာအပြောင်းအလဲ ကြောင့်ဖြစ်နိုင်သလို၊အတွေးတွေ ကြောင့်လဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်၊ စေတနာတွေနဲ့တရွာလုံးအပေါ်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပေ မယ့်မိမိဘက်ကျတော့ငဲ့ညာမှု့မရှိ တဲ့တချို့လူတွေကိုများစိတ်နာ ရလေမလားတွေးမိ လို့နေပြန်တယ်။ အိပ်မရတော့အပြင်ကိုထွက်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။လရောင်အောက် မှာမီးစက်သံသဲ့သဲ့လေးကြားရ တဲ့ဆီငေး မောကြည့်မိပြန်တယ်။“အိပ်မပျော်ဘူးလားလင်းလက်” “ဟုတ်တယ်ကိုဇော်” “အိပ်ရာအပြောင်းအလဲကြောင့် ဖြစ်မှာပါ” “အဲလိုပဲထင်ပါတယ်ကိုဇော်” “စိတ်မညစ်ပါနဲ့လင်းလက်” “စိတ်ညစ်တာထက်အားငယ်မိတယ် တကယ်တမ်းဖြစ်လာရင်ကိုယ့်ဘက်မှာဘယ်သူမှမရှိကြတာ” ကျနော်လင်းလက်အနားကပ်သွား ပြီးမှသူ့ပုခုံးပေါ်လက်နှင့်ကိုင်လိုက်ကာအချိန်တန်ရင်ကိုယ့်စေတနာကိုနားလည်လာမှာပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကိုဇော်ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်” “ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး၊အ ခက်အခဲဖြစ်ချိန်မှာတွဲလက်တွေခိုင် မြဲမှဖြစ်မယ်” “ဟုတ်” ကိုဇော့်မျက်နှာကိုလင်းလက်မော့ ကြည့်လိုက်သည်။ကိုဇော့်အနမ်း တချက်ကလင်းလက်နဖူးပေါ်ကျ ရောက်လာ သည်။လင်းလက်လည်း ကြည်ဖြူစွာပင်အနမ်းခံလိုက်ပေ တော့သည်။ “အိပ်တော့လင်းလက်ကိုယ်တို့အား ပြည့်နေမှဖြစ်မယ်” “ဟုတ်ကိုဇော်” ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုကိုယ်စီဝင်ခဲ့ကြ သည်။ကိုဇော်အခန်းနှင့်လင်းလက်အခန်းကဝါးထရံတစ်ချပ်သာခြား သည်။ကို ဇော်လိုက်လာခြင်းမရှိ သည်ကိုလင်းလက်သိပြီးဖြစ်သည်။ စိတ်အေးလက်အေးအိပ်လို့ရသည်။ သို့သော်ရင်ထဲသို့ကိုဇော်လိုက် လာ ခဲ့သည်။ရင်ထဲနွေးသွားသလိုခံစား လိုက်ရသည်။ထိုညကအိမ်မက်ထဲ ကိုဇော်လိုက်လာသည်။အနမ်းတို့ ပေးသွားသည်။ လင်းလက်လည်း အိပ်မက်ထဲ၌ကြည်နူးနေသည်   ။

မနက် မိုးလင်းသောအခါမှလင်း လက်နိုးလာသည်။ကိုဇော်နိုးနေပြီး ရေချိုးသံကြား၍ရေချိုးသံမကြားရမှ ထွက်လိုက်သည်။ကိုဇော်ရေချိုးပြီး သဘက်သုတ်ပြီး သူ့အခန်းဝင်သွားသည်။ လင်းလက်လည်းရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ ရေချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးရင်းညက အိမ်မက်ကိုသတိရလိုက်သည်။ရယ်ချင်သလိုဖြစ်ပြီးရင်လဲခုန်သွားရသည်။ရေချိုးပြီးကိုဇော့်ရှေ့ကဖြတ်ရသည်။ရင်လျှားထားပေမယ့် သဘက်ပတ်ထား၍သာ တော်သေးသည်။ “မနက်စာပြင်ထားပြီးပြီလင်းလက် ပြီးရင်လာစားလေ” “ဟုတ်ကိုဇော်” လင်း လက်လည်းမြန်မြန်ဆန်ဆန် ပင်ပြင်လိုက်ရသည်။ပြီးသည်နှင့် ကိုဇော်စောင့်နေသောစားပွဲကိုဝင် ထိုင်လိုက်သည်။ထမင်းကြော်နှင့် ကြက်ဥကြော် ရှိသည်။ “ကော်ဖီရှိတယ်လင်းလက်၊မုန့်က တော့ပုံးထဲမှာ” “ဟုတ်ကိုဇော်” ထမင်းကြော်ကိုယူစားလိုက်ပြီး ကော်ဖီ သောက်လိုက်သည်။ “ကိုဇော့်တပည့်တွေအလုပ်ထဲသွား ကြပြီလား” “ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ” “မတွေ့လို့” “ထမင်းချက်တဲ့လူတွေပဲ စားဖို ဆောင်မှာရှိတယ်။ကျန်တဲ့လူတွေကအလုပ်သွားပြီ” “ကိုဇော်သွားစရာလိုသေးလား” “သွားမှာပေါ့” “သူတို့တွေရဲ့ ကျန်းမာရေးဘယ်လိုစီစဉ်ထားလဲ” “ခုလောလောဆယ်တော့အလုပ် လုပ်လို့ရပါသေးတယ်လေ၊ကျန်းမာရေးကတော့လက်ဆေး ပြီးနှာခေါင်း စည်းတပ်ပေါ့၊ဒီနေ့တစ်ခုစီစဉ်ထား တယ်။အပြင်ကပြန်လာရင်ပိုးသတ် ဆေးဖြန်းခံရမယ်”“အားလုံးလား” “ဟုတ်တယ်” “တကယ်လို့အလုပ်နားရရင်ဘယ် လိုလုပ်မလဲ” “တကယ်တမ်းကအလုပ်နားရမှာပဲ ကြောက်တာ၊ အလုပ်ထဲမှာ သူ့နေရာ နှင့်သူနေကြတာ၊အလုပ်နားရင်လူ စုသလိုဖြစ်မှာပေါ့” “အာ့လဲဟုတ်သားပဲ” “ခုတောင်လူစုပြီးတီဗီကြည့်လို့ မရ ဘူးလေ” သူတို့အပန်းဖြေဖို့ကျတော့ဘယ်လိုစီစဉ်ထားရလဲ” “တာဝန်ခံတွေဆီကိုမူဗီတွေပေးထား တာ၊ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ် ကြည့်ကျ ပေ့” “လင်းလက်လဲကူးချင်တယ်၊ဟိုက လူတွေပျင်းနေရင်ကြည့်လို့ရအောင်” “ကူးပေးလို့ရပါတယ်၊External Hardiscရှိတယ်၊ကွန်ပြူတာထဲက နေကူးယူပေါ့” “ဟုတ်ကိုဇော်” “ကိုဇော့်ကွန်ပြူတာထဲကနေကူးရ မလား” “ဟုတ်တယ်၊ခု ကူးထားမလား” “ဟုတ်ကဲ့” ကွန်ပြူတာယူပြီးဖွင့်ပေးလိုက်တယ် “ဘယ်မှာထားလဲကိုဇော်” “Dထဲမှာပဲမူဗီလို့ရေးထားတယ်” လင်းလက်ရှာကြည့်ရာဇာတ်ကား ပေါင်းတော်တော်တွေ့ရသည်။ တချို့ကားတွေထဲမှာနန်းတွင်း+တွေလည်းပါသည်။

“ အာ ကိုဇော် ဟိုကားတွေလဲပါနေပါလား”“အစုံပေါ့ဗျာ” “လုပ်ငန်းရှင်ဖြစ်ပြီးဒီလိုကားတွေလဲ ထည့်ထားရလားကိုဇော်” “လူပဲဗျာ၊စိတ်ပြေလက်ပျောက် ကြည့်တာပဲ” “တပည့်တွေသိရင်ရှက်စရာကြီး” “ဒီကိစ္စကရှက်စရာမှမဟုတ်တာ”“သိသာမမြင်စေနဲ့လေကိုဇော်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ” ရယ်တော့ ရယ်ချင်သား၊ဒါမျိုးကားတွေကြည့်ပြီးဘာများလုပ်နေပါလိမ့် လင်းလက်ကူးချင်တဲ့ဇာတ်ကားများ ကိုရွေးကူးလိုက်သည်။ “လင်း လက်သွားရင်ကျနော်လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ်” “ရတယ်မပို့နဲ့ကိုဇော်” “ဘာလို့လဲဗျာ” “ကိုဇော်ကိုလဲလူတွေရှောင်မှာစိုး တာ” “ကိုဇော် ကဘာမှမဖြစ်ပါဘူး” “ကိုကိုဆေးသောက်ပြီးပြီလား” တာဝန်ခံညီလေးလာပြီးပြောတော့ “အေးမသောက်ရသေးဘူး” “မေ့နေမှာစိုး လို့” “အေးပါကွာ” “ကျနော်ဝင်ယူလိုက်မယ်” “အေးအေး” ဆေးဝင်ယူပြီးရေခွက်ပါယူလာပေးတော့လင်းလက်ကြည့်လိုက်သည်။“ကိုဇော်ဆေးတွေများလှချည်လား” “လေးလုံးထဲပါ” “နေမကောင်းလို့လား” “ပုံမှန်သောက်နေရတဲ့ဆေးတွေပါ” “အော” လင်း လက်စိတ်ဝင်စားသွားရသည်။ “လင်းလက်သွားရအုံးမယ်” “လာလေ ကျနော်ပို့ခဲ့မယ်” လင်းလက်နဲ့ကျနော်ကားပေါ်တက်ခဲ့ပြီး စခန်းဆီသို့ရောက်ရှိခဲ့ပြီးနောက် လင်းလက်ကိုပို့ခဲ့သည်။အလုပ်ထဲ ရောက်ပြီးကားကိုရပ်ကာအလုပ်ထဲကိုကြည့်သည်။လိုအပ် သည်များ မှာပြီးထပ်မံလုပ်ရမည့်အလုပ်များအတွင်လိုအပ်သောပစ္စည်းများကို လာရောက်သောကျောက်ကားများ အားမှာရန်၊ ဖြစ်နိုင်ကညဘက်ကိုပါ လာရောက်ပို့ရန်၊မှာခဲ့လိုက်ရသည်။ ရောက်ရှိပစ္စည်းများကိုနေရာတကျထားရှိစေရန်လမ်းကိုမပိတ်စေပဲ အရေးပေါ်ကာလသုံးစွဲနိုင်ရန်၊ပြုလုပ်ပြီးလမ်းများကိုလဲအရေးပေါ်ကားများဖြတ်သန်းလိုကဖြတ်သန်းနိုင်ရန်စီစဉ်ထားလိုက်သည်။ ထိုနောက်နားနေစခန်းကိုပြန်ပြီး တွက်ချက်မှု့များဓာတ်ပုံမှတ်တမ်း များကိုစနစ်တကျကွန်ပြူတာထဲ သွင်းထားလိုက်သည်။နေ့ လည်စာ စားရန်အတွက်ပြင်ဆင်ထားသော စားသောက်စရာများကိုစားပြီးလင်း လက်ရှိရာကိုသွားရောက်ရင်းပြည် တော်ပြန်စခန်း အတွက်လိုအပ်သောစက်သုံးဆီများကိုပို့ပေးမည်ဟုပြောခဲ့သည်။ရွာလူကြီးများကလည်းနောက်ထပ်ဆယ်ရက်တာမျှကြာ သောအခါစောင့်ကြည့်ကာလပြီးဆုံး မည်ဟုထင်ကြောင်းပြောကြားခဲ့ပြီး ကျနော့်ကိုလည်းအားနာကြောင်း ပြောနေပါသေးသည်။ ညနေရောက် တော့လင်းလက်ကကျနော့်တဲဆီပြန် ရောက်လာသည်။လက်များဆေး ကြောပြီးမှတဲထဲဝင်လာရာ “လင်းလက်ရေ အဝတ်တွေလည်းလဲလိုက်ဦး၊ရေတော့မချိုးနဲ့ဦး၊အပူရှပ်ပြီးဖျားနေ မယ်   ။

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုဇော်” လင်းလက်သဘောကျစွာပြုံးလိုက်သည်။ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ကိုဂရုစိုက်ဖို့ပြောနေသည်မ ဟုတ်လား၊ဒါပေမယ့်ကျေနပ်မိသည် အဝတ်များလဲလှယ်ဝတ်ပြီး တဲအ လယ်ယာယီရုံးခန်းနေရာကိုသွား လိုက်သည်။ “အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လားလင်းလက်” “ပြေပါတယ်၊အားလုံးလဲပြောသလို လိုက်နာကြပါတယ်၊တချို့သောလူ တွေကခရီးသွားလာပြီး ရေမြေအ ပြောင်းအလဲနှင့်ရာသီဥတုပူလို့နေမယ်ဝမ်းသွားကြတယ်၊ရွာကလည်း သန့်အောင်ချက်ပြုတ်ပေးနေတဲ့ ကြားက” “အင်းဖြစ်တတ်တာပေါ့၊အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ရမှာပေါ့၊အားလုံးအ တွက်ပဲကို” “တချို့ဆေးတွေလိုအပ်နေသေး တယ်ကိုဇော်” “ဟုတ်လား၊သွားဝယ်ရမလား” “ဝယ်ချင်တာပေါ့၊ဒီညနေသွားရင် ကောင်းမလားတွေးနေတာ” “အော သွားဝယ်ချင်ရင်လိုက်ပို့ ပေးမယ်” “ကိုဇော်ရောဘာတွေလုပ်နေလဲ” “ဒီလိုပါပဲ” “တကယ်လို့အလုပ်သိပ်မများရင် မြို့ပေါ်တက်ချင်တယ်” “ညရောက်လို့ အလွယ်တကူရပါ့မ လား” “လင်းလက်ကဒီလိုတွေးတာ၊ညဝယ် လို့ရရင်လည်းမနက်ပြန်လာမယ် ပေါ့” “ကောင်းပြီလေ ခုသွားကြမယ်” “ဟုတ်ကိုဇော်” မြို့ကိုဦးတည်ပြီးကားမောင်းခဲ့ လိုက်တယ်။မြို့ကိုရောက်တော့ ညဆယ်နာရီခန့်ဆိုတော့ဆေးဝယ် လို့ အဆင်မပြေပါ။ထို့ကြောင့်ပင် ဟိုတယ်မှာပင်တည်းခိုရန်စီစဉ်ရတော့သည်။“ညီလေးအခန်းနှစ်ခန်းလောက်” “ဆရာ နှစ်ခန်းတော့မရတော့ဘူး” “ဘာလို့လဲ” “လူပြည့်နေလို့” “ခရီးသွားလာမှု့ကန့်သတ်နေတာ ကို ကွာ၊ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ” “လာလှူတဲ့လူတွေရှိလို့ဆရာ” “အေးပါကွာ၊နှစ်ခန်းရမှဖြစ်မှာ” “ကိုဇော်ညနက်နေပြီ၊လင်းလက်ကို အားမနာနဲ့ ရှိတဲ့အခန်းပဲတည်းလိုက် တော့မယ်” “လင်းလက်အဆင်ပြေရင်တော့ရ တယ်” “ပြေပါတယ်၊ဒီလိုအချိန်ဖြစ်သ လိုနေ ရမှာပေါ့” “အင်းပေါ့” ရတဲ့အခန်းနေရတော့သည်။နှစ် ယောက်သားအခန်းထဲဝင်ပြီး “လင်းလက်ရေချိုးအုံးမလား” “ချိုးမယ်ကို ဇော်” “အာ့ဆိုချိုးလိုက်လေ” “ဟုတ်” လင်းလက်ရေချိုးပြီးထွက်လာ တော့ကျနော်ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ “ကိုဇော်ကုတင်ပေါ် အိပ်လေ၊လင်း လက်အောက်အိပ်လိုက်မယ်” “လင်းဘက်ကကိုဇော်နဲ့မအိပ်ရဲလို့ လား” “အာကိုဇော်ကလဲ” လင်းလက်ရှက်သွား သည်။

ဟိုတယ် အခန်း ငှားကတည်းကကြုံရတော့ မည်ကိုတွေးမိပြီးဖြစ်သည်။တခန်း တည်းဖြစ်နေရတာကိုကလင်းလက် အတွက်စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်မိသည်။ “လာပါလင်းလက်၊ကြားမှာအိပ်ခြား လိုက်မယ်” “ဟုတ်ကိုဇော်” လင်းလက်တွေးမိသည်က အိပ်သာ ခြားပေမယ့်တစ်ခန်းတည်း၊တစ်ကုတင်တည်းပေါ်ဝယ်လွတ်လပ်သူ နှစ်ယောက်ဖိုနဲ့မအတူတကွအိပ်စက် ကြရတော့မည့် အခါ၊ရင်ခုန်ခြင်းတ ဝက်၊ကြောက်လန့်ခြင်းတဝက်ဖြစ်မိသည်။ကိုဇော်ကအိပ်တစ်လုံးကိုအလယ်ကခြားထား၍ “လာလေ အိပ်လေ လင်းလက်” “ဟုတ်ကိုဇော်” ကိုဇော်ဘေးဝင်အိပ်လိုက်သည်။ နီးကပ်လွန်းသဖြင့်ရင်ခုန်သံကိုဇော် ကြားမှာပင်ကြောက်မိသည်။ အိပ်၍မပျော်နိုင်ဖြစ်ရသူကလင်း လက်ပါ။ “အိပ်မပျော်ဘူး လားလင်းလက်” “ဟုတ်တယ်ကိုဇော်” “အိပ်မပျော်ရင်ကိုဇော်ချော့သိပ် မယ်” “ကလေးမှမဟုတ်တာကိုဇော်ကလဲ” “ကလေး မဟုတ်ရင်ချော့မသိပ်ရဘူး လား” “ဟုတ်ဘူးလင်းလက်ကြောက်လို့” “ဘာလို့ကြောက်ရမှာလဲကိုဇော်က ကိုက်မစားဘူး” “ကိုက် စားရင်တောင်ခုလောက်ကြောက်မှာမဟုတ်ဘူး၊ခုတစ်ခန်းတည်း အတူနေရတော့ရင်ထဲတမျိုးကြီးကိုဇော်ရဲ့” “ဘာမှမကြောက်ပါ နှင့်လင်းလက် ရယ်၊ကိုဇော့်ရင်ခွင်ကအေးချမ်းပါတယ်” “ဟင့်လိပ်ကြီး” ကျနော်လည်းအိပ်ကိုဖယ်ပစ်ပြီး လင်းလက်နားကပ်ကာ၊ ကျနော့ ဘက်မျက်နှာလှည့်စေပြီးဖက်ထား လိုက်တော့တယ်။ လင်းလက်တကယ်ပဲကိုဇော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်ခဲ့ရပြီ၊စိတ်ကလဲကို ဇော့်ကိုဖက်ထားချင်တဲ့စိတ်တွေဖြစ်နေတာကြောင့်ပြန်လည်ဖက်ထားလိုက် တော့သည်။ရင်ခုန်သံတို့အားနှစ် ယောက်သားကြား နေရသည်။ကို ဇော့်ဝင်လေတဲ့ထွက်လေကလင်းလက်နဖူးကိုထိနေတော့သည်။ လင်းလက်ရင်တဆတ်ဆတ်ခုန်လာသည်   ။

“ လင်းလက် ” “ဟင်”မျက်နှာလေးမော့ပြီးထူးမိသည်။ ကိုဇော့်အနမ်းကလင်းလက်နှုတ်ခမ်း ပေါ်ကျရောက်လာသည်။ပူနွေးနွေး နှူ တ်ခမ်းတစ်စုံကလင်းလက်၏နှုတ် ခမ်းကိုထိကပ်လာသည်။ “ဆောရီး နှော်လင်းလက်” “မအိပ်နိုင်ဘူးလားကိုဇော်” “အင်း အာ့ဆို ရင်လင်းလက်အောက်ဆင်းအိပ်လိုက်ရမလား” “လိုလို့လားလင်းလက်ရယ်” လင်းလက်မှာရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ခါနေပါပြီ ။ ရွှေရင်အစုံဘယ်မခုန်ပဲနေမလား၊ အပျိုလူပျိုနှစ်ယောက်ညအခါအခန်းတစ်ခန်းရဲ့ ကုတင်တစ်လုံးထဲဝယ်။ ကိုဇော်မိုးက လင်းလက်ကိုဖက်ပြီး သူ့ဘက်ထပ်မံ ဆွဲယူလိုက်တယ်။မျက်နှာချင်းဆိုင်တဲ့အခါ နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းစုပ်တော့တယ်။အစကတော့ ကြောက်လန့်ပြီးရှောင်မလိုလုပ်ပေမယ့် နှုတ်ခမ်းချင်းထိသောအခါမှာတော့ ဒိန်းတလိန်းနတ်၏ဖမ်းစားခြင်းကို လင်းလက်ခံလိုက်ရပါပြီ။ အနမ်းကျွမ်းကျင်လှတဲ့ကိုဇော်မိုးကြောင့် လင်းလက်လဲ တုန့်ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကိုဇော်မိုးရဲ့အနမ်းတွေကကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ပြင်းထန်တယ်။ရမက်တွေနဲ့ မို့လင်းလက်တကိုယ်လုံးလဲ ကိုဇော်မိုးရဲ့ပွတ်သတ်ပေးမှု့တွေကြောင့် ကြက်သီးနွေးဖု တွေပါထလာရသလို ကာမစိတ်တွေလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီးပိပိထဲ အရည်တွေစိုလာခဲ့တယ်။ညဝတ်အကျႌပွပွကိုမတင်ပြီးလက်ကဘော်လီ ချိတ်ဆီရောက်လာကာချိတ် ကိုဖြုတ်သွားပြန်တယ်။နောက်တော့လုံချည်ကိုပါအပေါ်ထိလှန်ကာပြူး ပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ဖြူ့ရဲ့နို့ကိုတ ပြွတ် ပြွတ်စို့တော့တယ်။“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အိုး ကိုဇော်မိုးရယ် အင်းဟင်း ဟင်း” နို့စို့ခံရတာနာသလိုကျင်သလိုဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ လင်းလက်စိတ်တွေထလာခဲ့တာပါ။ ဘယ်ညာလှည့်စို့ပြီးနောက်မှာတော့လင်းလက်ပိပိလဲစိုရွှဲနေပြီလေ။ပေါင်သားတွေကိုပွတ်သပ် ပြီးလင်းလက်ရဲ့ပိပိကိုလာပွတ်ချိန်မှာတော့ကြက်သီး နွေးဖုတွေထကာပိပိထဲကအရည်ကပေါင်ခြံထဲစီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ပိပိကို လာပွတ်ပြန်တယ် “အာ့ အင်းးဟင်းးကိုဇော်၊မသင့်တော်ပါဘူး” နှုတ်ကငြင်းဆန်ပေမယ့်ခန္ဓာကိုယ်က ငြင်းဆန်ဖို့အားမရှိတော့ပါ။ ကာမအလိုကို စိတ်ကအလိုလိုက်ချင်နေပါပြီလေ။ အကွဲကြောင်းတလျောက်စုံ ဆန်ပွတ်ပြီးကာမစေ့ကိုပါ မထိတထိ ပွတ်ပေးလေ တော့လင်းလက်မှာ နေလို့မရအောင်ကာမစိတ်တွေဖြစ်ခဲ့ ရပြီ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီးညည်းတွားမိသည်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ ကိုဇော်မိုးမှာအောက်ပိုင်းအ ဝတ်အစားတို့မရှိတော့ချေ။ လင်းလက်မှာကိုဇော်မိုးနို့စို့ပေးခြင်းကြောင့်နို့သီးခေါင်းတွေလဲစူထွက် လာပြီ။အတင်းကာရောစို့တာမ ဟုတ်ပေမယ့်အထိအတွေ့တို့မရှိဖူးခြင်းတို့ကြောင့်ပင် တချက်တချက်မှာကော့နေအောင် ခံစားမိရသည်။ နို့စို့ပြီးနောက်ကိုဇော်မိုးကလင်း လက်ရဲ့ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီးတချက်မျှသာအကွဲကြောင်းတ လျှောက်လျှာဖျားနှင့် ကလော်လိုက်ရာ“အား ကိုဇော် မလုပ်နဲ့ကွာ၊အား ကျွတ် ကျွတ်” မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးအော်လိုက် သည်။ကြက်သီးထပြီးခါးပါကော့ သွားရတယ်။ ပထမဆုံးပိပိယက်ခံရတဲ့ဝေဒနာကိုခံစားလိုက်ရပြန် သည်  ။

လုပ်ချင် ရာလုပ်လုပ်နေသောကို ဇော်မိုးကိုစိတ်မဆိုးမိပဲအားနာလှ သည်။ဘုန်းနိမ့်မှာလဲစိုးရိမ်သွားပြီး အတင်းပင်ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဆွဲယူ လိုက်ရာကိုဇော်မိုးကအလိုက်သင့်ပါပြီးလင်းလက်ရဲ့ အပေါ်တက်လာကာလင်းလက်ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားပြီးဒူးထောက်လိုက်သည်။ ထိုနောက်လင်းလက်ပိပိအဝကိုတေ့ ပြီးအသာ ဖိထည့်တော့ “ဗျစ် ဗျစ်ဗြိ” “အာ့ ကိုဇော် နာတယ်” အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲဝင်လာပြီးအပျိုရည်ပျက် ပြီဆို ပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီးဗိုက်ကြီး မှာလဲစိုးရိမ်သွားရသည်။သို့သော်ကိုဇော်ကလင်းလက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြန်တယ်။စိတ်ထဲဘယ်လို ဖြစ်ရသည်ကို နားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီးကာမ စိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။ နာကျင်ခြင်းဝေဒနာက ပိပိထဲမသက်ရောက်တော့ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့နဲ့အတူ ပိပိအတွင်းသားက စုပ်ယူသလိုလှုပ်ရှားလာတော့ လင်းလက်လဲ အံ့ဩမိတယ်။ကိုဇော်မိုးကတော့စုပ်နမ်းပြီးနောက် မှာဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်း လိုက်တယ် “ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဗျိ” “အာ့ အိုး အင်းဟင်း ဟင်း” တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး ဖောက်သွားတာကို သိလိုက်ပြီးလင်း လက်မှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသလို ထူးဆန်းတဲ့အရသာတမျိုးကိုပါ ပူးတွဲသိလိုက်ရတယ်။ဆက်ပြီးလိုးးမှာကိုလဲ ကြောက်နေတယ်။ ကိုဇော်ကတော့ဆက်ပြီးမ လှုပ်ရှားပဲလီးကိုအဆုံးထိ သွင်းထားပြီးလင်းလက်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းနေပြန်တယ် တင်းကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာ နှင့်အတူပိပိ အတွင်းသားလှုပ်ရှားလာပြီး အရည်တွေပိုထွက်သလို ခံစားရလာတယ်။တကယ်တမ်းတော့ လင်းလက်လဲခံနိုင်ပါပြီ သို့သော် ကို ဇော်ကိုဆက်မလှုပ်ရှားပဲလင်း လက်ရဲ့နို့တွေကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးတဲ့အခါ အလိုလိုညည်း သံပေးမိတယ်။ညည်းသံထွက်မှ ကိုဇော်ကလီးကိုတဖြေးဖြေးနှင့် နှုတ်ယူပြီးဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်တော့တယ်။အစေ့ကိုလဲထိသလို အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများ ကိုပွတ် ဆွဲသွားတဲ့ ကိုဇော်မိုးလီးကြောင့် ပိပိကအရသာတမျိုးကိုပါ ခံစားလိုက်ရ သည်   ။

ဆီးခုံ ချင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသလို လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတော့ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးညည်းမိတော့တယ်။ နည်းနည်းမြန်လေအရသာတွေ့လေ ပိုညည်းမိတော့တယ်။ ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ်မသိတော့ ကိုဇော့်ခါးကိုသာအတင်းဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ လိုးတဲ့အရှိန် နှေးချိန်မှာတော့ လင်းလက် အားမရတော့ပေ။ခါးကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာ ခါးကိုလှမ်းဆွဲပြန် တွန်းတဲ့အမှု့ကိုမသိစိတ်ထဲကလုပ်ပေးနေမိပြီးကိုဇော်မြန်လာသည်နှင့်အမျှ ကြားဖူးနေသောကာမအမှု့ပြီးတယ် ဆိုတာကိုသတိရလိုက်ပြီးအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက် ရ တော့တယ်။ ပိပိအတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူ လင်းလက်မှာအရည်တွေစီး ဆင်း သွားသလိုခံစားလိုက်တယ်။ဆက်လက်မညည်းနိုင်တော့လောက် အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားပြီးငြိမ်သွားရတယ်။ ကိုဇော်ကတော့မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာလင်းလက်လဲ သူပြီးအောင်လုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ် ထားလိုက်တယ်။လင်းလက်ပြီး ပြီး ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာတော့ကိုဇော့်ဆီက တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုးတော့တယ်။ မကြာပါဘူး၊ပိပိထဲ ပူနွေးနွေးသုတ်တွေဝင်လာပြီး ကိုဇော်ကလီးကိုအဆုံးထိသွင်းပြီး နောက်ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တို့ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။ထိုနောက်တော့ကိုဇော်က လင်းလက်ဘေးဝင်အိပ်ကာလင်း လက်ကိုနမ်းပြီး “ကိုဇော့်ကိုမုန်းသွားပြီလားလင်း လက်ရယ်” “မမုန် ပါဘူးကိုဇော်၊ကြုံမယ်ဆိုတာ လင်းလက်သိပါတယ်” “ချစ်တယ်လင်းလက်ရယ်” “လုပ်ပြီးချစ်စကားပြောသော ဒီလူကြီး မုန်းစရာကောင်းလွန်းတယ် သိလား” “တကယ်ပြောတာပါလင်းလက်” “မချစ်နဲ့တော့သိလား” “မရဘူးထပ်ချစ်အုံးမှာပဲ” “တော်ပြီကွာ နာနေပြီကိုဇော်” “ဟုတ်လင်းလက်” စကားပြောရင်း လင်းလက်ကိုဖက်ထားသောကြောင့် လင်းလက်မှာ ရင်ထဲကြည်နူးနေရသည်။ထိုနောက်တော့ လင်းလက်လည်း အရမ်းအိပ်ချင်လာပြီးနောက်မှာတော့ ကိုဇော့်ကိုဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့ တယ်   ။

ပြီးပါပြီ       ။