ငယ်ပေမယ့် ဒီလောက်ကတော့ အေးဆေးပါနော်
” ဒေါက် ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။” မမ … မင်္ဂလာပါ ” ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြံုးပြမိလိုက်တာပေါ့။ ” မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ” ဒီတိုက်ခန်းကို သားလေး ၆လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ခု သား လေး (၁) နှစ်ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅လကျော် ၆လပဲ ရှိသေးတယ်။အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။မောင်နဲ့ကျမက ၃နှစ်ကွာတယ် ကျမက ၂၂နှစ် မောင်က ၂၅နှစ်ထဲမှာပါ။မောင်က အလုပ်နဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်တတ်တာ။ ကျမကလည်း စျေးနဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်နေတာပေါ့ရှင်။သူများတိုက်ခန်းတွေဘက် အလည်မသွားတတ်တာလည်းပါမယ်။ ” သားနာမည် … တေဇာနိုင်ပါ … မမတို့ တောင်ဘက်ခန်း ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူးမနက်ဖန် တိုက်တက်ဆွမ်းကပ်မလို့ … မာမီက ဖိတ်ခိုင်းလိုက်တာ ” ပြောပြီး ပြံုးပြနေတဲ့ ကောင်လေးနူတ်ခမ်းက ယောကျင်္ားလေး မတန်ပဲ နီထွေးထွေးနဲ့ရှင့်။ သွားတက်လေးက အထင်းသားပဲ။မျက်ခုံးထူထူ နှာတံပေါ်ပေါ်လေးနဲ့ မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးမို့ တကယ်ကို လူချောလေးပါပဲ။ဆံပင် ခလယ်ကွဲဂုတ်ထောက်လေးနဲ့ တခေါင်းလုံးမဟုတ်ပဲ ရှေ့ပိုင်းလေးတင် ရွှေအိုရောင်လေး ဆိုးထားသေးတယ် ။
အသားဖြူဖြူ တီးရှပ်အနက်ကိုယ်ကျပ်လေးနဲ့ လက်မောင်းဖွေးဖွေးလေးက နှင်းဆီပုံတက်တူးလေးရော အောက်က သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတာ ဘော်ဒီကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ လုံးဝအမိုက်စားလေး။ ” အော် … မမနာမည်က … ဟေသီဟန်စိုးပါ …မမ အမျိုးသားက … ကိုသော်ဇင်တဲ့ အလုပ်သွားတုန်း ” ကျမလည်း ကိုယ့်နာမည်ကိုယ် မိတ်ဆက်ရင်း ကောင်လေးနား တိုးကပ်လိုက်တယ်။ ပထမဆုံးရေမွှေးနံ့သင်းသင်းနဲ့ ယောကျင်္ားချွေးနံ့ ရောရက်လေး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။” ဟုတ် … မမ … ဟိုဘက်ခန်းတွေ အကုန်ဖိတ်ပြီးပြီ … မမတို့ အခန်းက လူမရှိဘူးထင်လို့ … ခုန ဒီက ဖြတ်သွားရင်း ကလေးသံကြားမှ လူရှိမှန်း သိတာ … ခ်ခ် ” ပြုံးပြန်ပြီ ဒုတိယအကြိမ် ဒီတခါ အနီးကပ်မို့ ကျမ ရင်ခုန်သွားရတယ်ရှင်။မဖြစ်သင့်မှန်းသိတယ် မောင်နဲ့ကျမက ရည်းစားသက်တမ်း ၂နှစ်ကျော်မှ လက်ထပ်ခဲ့တာ။အိမ်ထောင်သက် ၃နှစ်အတွင်း ၂နှစ်လောက်က အိမ်ငှားနေရင်း ဒီတိုက်ခန်းက မောင့်ဘက်က အမွှေရလို့ ဝယ်ပြီးနေကြတာပါ။မြို့အစွန်နားမို ပေ၂၀ ပေ၄၀ အခန်းတွေပါ။တိုက်ခန်းတတွဲကို အခန်း၈ခန်း တွဲဆောက်ထားတာ။လူသွားလူလာ ပြတ်တာက လွဲလို့ အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်တဲ့ မောင်နဲ့ကျမ အတွက် တကယ်အဆင်ပြေတဲ့နေရာလေးပါပဲ။ ” အော် … မမက … အပြင်မထွက်တတ်တော့ … အမြဲ တံခါးပိတ်ထားမိတာ … တံခါးပတ်ထားတော့ ဖုံမဝင်ဘူးလေ … ဖုံမဝင်တော့ အမှိုက်လှဲရ သက်သာတာပေါ့ကွ … ခ်လ်း ” မထင်ပဲ ကျမလည်း ကောင်လေးကို အရွှန်းဖေါက်မိသွားတယ်။ ” မမ … သား အိမ်ထဲ ဝင်လို့ရမလား … ကလေး ချီကြည့်ချင်လို့ ” ။
” ဝင် လေ ကွာ … သားလေးကလည်း မင်းမော့ကြည့်နေတာ … သူငယ်ချင်း … ဖွဲ့မလိုထင်တယ် ” ကျမစကားဆုံးတော့ ကောင်လေးက တိုက်တက်ဖိတ်စာကို ကျမလက်ဆီလှမ်းပေးပြီး သားလေးဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။မော့ကြည့်နေတဲ့ သားလေးကို ပွေ့ချီရင်း သားလေးပါးပြင်နုနုလေးကို သူ့နှာခေါင်းလေး မြုပ်အောင် ဖိနမ်းပစ်တာ။အံအောစရာပါပဲ သားလေးက ကောင်လေးနမ်းတာကို မကြောက်တဲ့အပြင် တခိခိနဲ့ မျက်လုံးလေးပိတ်နေအောင် ရီနေတာရှင်။ ” ဟေ့ရောင် … ဦးဦးကို ချစ်လားကွ ” ကောင်လေးက မြူတော့ သားလေးက သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကောင်လေးမျက်နှာကို ဖမ်းကုတ်နေတော့တာ။ ” တေဇာနိုင် … အဲ … ကိုနိုင် … အဲ မောင်လေး ” ” ခ်ခ် … မမ အဆင်ပြေသလို ခေါ်ပါ … အိမ်က … တေဇာလို့ခေါ်တယ် … သားအသက် နောက်လဆို ၁၉နှစ် ပြည့်ပြီ … အဲကျ … မွေးနေ့လုပ်မှာ … မမတို့ မိသားစုကို ကြိုဖိတ်တယ်နော် … ကလေးလည်း ခေါ်ခဲ့ … မာမီနဲ့ ဒယ်ဒီက … ကလေး တအား ချစ်တာဗျ ” ” ဟုတ်ပါပြီ … တေဇာရယ် … သားအသက်က ၁၉နှစ်သာ ပြောတယ် … ထွားလိုက်တာကွာ ” ” ဗျာ … မမ ” ” အာ … တေဇာ … ဘောဒီက … ထွားကြိုင်းတာ ပြောတာပါ ” ” သားက … ဂျင်မ် … ဆော့တယ်လေ … ကျောင်းပိတ်လို့ ဒီလာနေတာ … ဒုတိယနှစ် အီကိုဘာသာ ယူထားတာ ” ” အော် … ကလေးက … မျက်နှာ ကုတ်တယ်နော် … သတိထား ” ” ဟုတ် … အ ” ” ဟော … ပြောရင်း ဆိုရင်း … ကုတ်မိပြီ ထင်တယ် ” တကယ်လည်း ကလေးက တေဇာ့မျက်နှာကို လှမ်းကုတ်နေ တာ ။
တဇော က မကြျနှာနောကျဆုတျလိုကျပမေယ့ျ ကုတျမိသှားတယျ။ ” ရပါတယျ … မမရယျ ” ” ပွပါဦး … မမကို ” ကမြလညျး တဇောနိုင့ျလကျထဲက ကလေးကိုဆှဲယူပွီကွမျးပွငျပေါျခြ ပွီးမှသူမကြျနှာကို အနီးကပျသခြောကွည့ျလိုကျတာ။နှာတံစငျးစငျးလေး ဘေးနား ပါးပွငျဘကျ အစငျးကွောငျးလေး ထငျသှားတာပေါ့။ ” နေဦး … အရကျပြံလေး တို့သှား ခဏနဲ့ခွောကျသှားမှပါ ” ” ဟာ … နပေါစေ … မမရာ … ဘာမှ မဖွဈပါဘူး ” ” ခဏပဲ စပျတာပါကှ … ဒီကစောင့ျ … မမ အရကျပြံနဲ့ဂှမျး သှားယူမယျ ” ကမြလညျး အိမျထဲ အရကျပြံနဲ့ဂှမျးသှားယူပွီး တဇောနိုင့ျ ပါးလေးပေါျက လကျသညျးရာ အစငျးကွောငျးလေးကို အရကျပွနျ တို့ပေးလိုကျတယျ။စိတျထဲ စိုးရိမျစိတျနဲ့အားနာစိတျလေး ဖွဈနမေိတာ။ကိုယ့ျကလေးက ကုတျလိုကျတာလေ။ ” အ ” ” ဟယျ … ဒီခန်ဓာကိုယျကွီးက … ဒီလောကျ စပျတာလေး … မခံနိုငျဘူးပေါ့ … ချလျး ချလျး ” ” ရုတျတရကျ … မို့ပါဗြ ” ” အာ … ဘယျလာကိုငျတာလဲ ” တဇောနိုငျက ကမြ အရကျပွနျတို့တော့ စပျပွီး သူ့လကျနဈဖကျက ကမြကို လှမျးကိုငျတာ မထငျမှတျပဲ ကမြ နို့အုံတှေ ကိုငျမိလကြျသားဖွဈတာ။ကမြ သှေးသားတှေ ခကြျခငြျး ဆူပှကျလာတယျ။အိမျမှာ ကလေးနဲ့ လှတျလှတျလပျလပျ နခြေိနျမို့ အစပါးလေးကို ဂါဝနျအတိုပုံစံလေးနဲ့ တှဲခြုပျထားတဲ့ အကငြျ် ီလကျတကိုငျး လေး ဝတျထားမိတာ။ခါတိုငျးလိုပဲ အောကျက ဘောျလီခံမထားမိဘူး အတှငျးခံဘောငျးဘီလညျး ဝတျမထားဘူး။တဇောနိုငျက ကမြ ကလေးနဲ့ကစား နတေဲ့ခြိနျ ရုတျတရကျရောကျလာတာလေ။ တဇောနိုငျလကျက ကမြ ရငျသားတှဆေုပျကိုငျမိတော့ အကငြျ် ီအပါးလေးပဲ ခွားပွီး ကိုငျခံရသလို ဖွဈနတောပေါ့။ ” ဟာ … ဆောရီးနောျ … မမ … ကနြောျက လကျမောငျးကို လှမျးဆှဲလိုကျတာပါ ” ပွောရငျး ရဲတကျလာတဲ့ တဇောနိုင့ျ မကြျနှာခြောခြောလေးကို ကွည့ျရငျး ကမြစိတျထဲ ရယျခငြျသလိုလို ကွညျနုူးသလိုလိုနဲ့ ဝဒေနာလေးတခု ခံစားလိုကျမိ တယျ ။
မောင် က လွဲပြီး ကျမနို့အုံလေးကို ဘယ်သူမှ မကိုင်ဖူးဘူးလေ။ ” အင်းပါ … လွတ်တော့လေကွာ ” ” ဟာ … ဟုတ်ဟုတ် ” ကျမနို့တွေ ကိုင်ထားရင်း ကျမသတိပေးမှ နို့အုံကိုလွတ်ပြီး တံခါးပေါက်ဆီ ထွက်ပြေးသွားတယ်။အဲဒီချိန်က စပြီး တေဇာနိုင်က ကျမရင်ထဲ မောင်နဲ့အတူ နေရာယူသွားတာ ကျမ မသိခဲ့ပါဘူး။မောင့်အပေါ် အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်ခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေလည်း များလှပါပြီလေ။ ” ဟေသီရေ … မောင်သွားပြီဟေ့ … သားလေးကို ညနေကြမှ … အမတို့ ပြန်ပို့ပေးလိမ့်မယ် ” သားလေးက မောင်နဲ့ အပြင်လိုက်ရမှာမို့ ပြုံးရွှင်နေတာပဲ။မောင့်အမက ၁ပတ်ကို ၂ရက်လောက် ကလေးကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လေ့ရှိတယ်။ မနက်ကနေ ညနေထိ ခေါ်ထားပြီး ညနေပိုင်းကျ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး လာပို့ပေးကြပါတယ်။မောင်က မနက်ပိုင်း အလုပ်သွားရင်း ကလေးကို သူ့အမအိမ် ဝင်ပို့ပေးရတာပေါ့။ ” အင်းပါ မောင်ရဲ့ … ဆိုင်ကယ် … သေချာမောင်း … သားလေးရေ … တာ့တာ ” မောင်တို့ သားအဖ နူတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း တိုက်ထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ထမင်းဟင်းချက် ပြီး မနေ့က အဝတ်တွေလျှော် ပြီးရင် အိပ်ယုံပဲ။ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ထမင်းကျက်ပြီးတာနဲ့ ဆူးပုတ်ရွတ်နဲ့ကြက်ဥလေး ရောကြော်လိုက်တယ်။မနေက ဆိတ်သားချက်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတာမို့ အသားမချက်တော့ပဲ ပဲရာဇာဟင်းရည်းလေး တည်နေတုန်း ကျမ ခါးပေါ် လက်ကလေးနှစ်ဖက် ရောက်လာတာ ပဲ ။
နှာခေါငျး ထဲ ရမှေှေးနံ့လေးဝငျလာတာနဲ့ လှည့ျကွည့ျစရာ မလိုပါဘူး တဇောနိုငျမှနျး ကမြသိတာပေါ့။ မှတျမှတျရရ တဇောနိုင့ျ မှေးနေ့ကစပွီး ကမြနဲ့တဇောနိုင့ျ ဆကျဆံရေး ပွောငျးလဲသှားခဲ့တာပဲ။သူ့မှေးနေ့မှာ ဘောငျးဘီတို တဈထညျလကျဆောငျဝယျပွီး ကမြတို့မိသားစု သှားခဲ့ကွတာ။အကငြျ် ီလကျပွတျအပွာနုလေးနဲ့ ဂါဝနျအရှညျအနကျလေး ဝတျသှားလိုကျတယျ။မောငျက စတဈကောျလံနဲ့ ပိုးပုဆိုးလေးဝတျတာ။တဇောနိုငျက ကောျလံပါတဲ့ အကငြျ် ီလကျရှညျ အဖွူကို အောကျခံထားပွီး ကုတျအကငြျ် ီနီညို ဝမျးတကျနဲ့ တကယျကို မောျဒယျတဈယောကျအတိုငျး အပွတျမိုကျနတောပေါ့။တဇောနိုင့ျမိဘတှကေလညျး ကမြတို့မိသားစုကို ခငျပါတယျ။ကလေးဆို မွငျတာနဲ့ လကျပေါျက မခဘြူး။အုံးနို့ခေါကျဆှဲစားပွီး မောငျက ပွနျသှားတာတော့ ကမြနဲ့ကလေးပဲ ကနြျခဲ့တာ။ကမြလညျး တခွားဧည့ျသညျတှေ ကူပွီးဧည့ျခံပေးနလေိုကျတယျ။ လူရှငျးတော့ ကမြလညျး ဆီးသှားခငြျတာနဲ့ သန့ျစငျခနျးဝငျပွီး သေးပေါကျလိုကျတယျ။ပွနျအထှကျမှာ တဇောလှိုငျက မထငျမှတျပဲ ကမြနားရောကျလာပွီး မှေးနေ့လကျဆောငျ တောငျးနတောပေါ့။ကမြက ဘောငျးဘီတို ပေးထားကွောငျးပွောတာကို မရဘူး သကျသကျပေးရမယျ ဆိုပွီး ကမြ နားနားလေး တိုးတိုးကပျပွောနတော။တဇောနိုင့ျ စကားကွောင့ျ ကမြ တကိုယျလုံး သှေးတှဆေူပှကျလာပွီး စိတျထဲ တရှိနျးရှိနျးနဲ့ ခံစားလိုကျရတယျရှငျ။ကမြ ပွနျပွောမယျ အလုပျ တဇောနိုငျ လကျတှကေ ကမြအကငြျ် ီ ီအောကျနားစလေးကို အပေါျလှနျတငျပဈတယျ။
ကမြ စိတျထဲ လူတဈယောကျယောကျ ဝငျလာမှာ ကွောကျနမေိတာပေါ့။တဇောနိုငျက အေးဆေးပဲရှင့ျ ကမြအကငြျ် ီကို လညျပငျးထိလှနျပွီးတာနဲ့ ဘောျလီကို နို့နှဈလုံးကွားအလယျကနေ အောကျဆှဲခပြဈတယျ။ဘောျလီက ပင့ျထိနျးပေးသလိုဖွဈပွီး တငျးကားလာတဲ့ ကမြနို့အုံထိပျက နို့သီးခေါငျးလေးတှကေို တဖကျပွီးတဖကျ အငမျးမရစို့နတေော့တာပဲ။အားရတော့မှ လကျဆောငျအတှကျ ကြေးဇူးလို့ ပွောပွီး လှည့ျထှကျသှားတာ။ကမြလညျး သန့ျစငျခနျးထဲ ပွနျဝငျပွီး ဘောျလီပွနျတငျရငျး အကငြျ် ီကို ပွနျဆှဲခတြော့ ပေါငျခွံက စိုစိစိလေး ဖွဈနတောပေါ့။ ထမိနျအောကျနားစဆှဲတငျပွီး လကျနဲ့ ပေါငျကွားစမျးမိတော့ အတှငျးခံဘောငျးဘီအောကျက ကမြအဖုတျလေး အရညျတှရှေှဲနတေော့တာပါပဲ။ ” မ ” တဇောနိုငျ အသံကွောင့ျ ကမြဟငျးရညျမှှရေငျး တှေးနတေဲ့ အတှေးစလေး ပကြျသှားရတာပေါ့ရှငျ။ ” ဘာလဲ … သားရယျ … ငွိမျငွိမျနကှော … ဟငျးရညျ တညျထားတာ … မကကြျသေးဘူး ” ကမြလညျး တဇောနိုင့ျပွောရငျး ဟငျးရညျမွညျးကွည့ျနတော ပေါ့တာနဲ့ ဆားနဲနဲ ထပျခတျလိုကျတယျ။တဇောနိုင့ျမှေးနေ့ ပွီးတော့ နောကျရကျတှေ တဇောနိုငျက ကမြတိုကျခနျးဘကျ ရောကျရောကျလာတော့တာပဲ။ကလေးလညျး တဇောနိုငျက သံယောစဉျဖွဈနတောပေါ့။မောငျကတောငျ စနသေေးတယျ။တဇောနိုင့ျကို မိနျးမယူ ကလေးမှေးကှ ဆိုပွီး။တဇောနိုငျက မိနျးယူစရာမလိုကွောငျး ကမြတို့သားလေးရှိတယျဆိုပွီး ပွနျပွောနတေတျတာ။အနနေီးတော့လညျး မမွငျနိုငျတဲ့ သံယောစဉျကွိုးလေးတှေ ရဈပတျမိတာပေါ့နော့။
တေဇာနိုင် က လူမရှိရင် ကျမကို မလို့ပြောင်းခေါ်တတ်တယ်။ကျမလည်း သူသုံးနုံူး ပြောတဲ့အတိုင်း သားလို့ ပြောင်းခေါ်တာပါ။ ” ဇင်လေးရော … မ ” ” ကလေးက … ဒီနေ့ … သူ့အဒေါ်အိမ်ပါသွားလေရဲ့တော် ” ” ဒီနေ့တော့ ပျင်းစရာကြီးပဲ … ဒါပေမယ့် … တမျိုးကောင်းပါတယ်လေ ” ” မယ့်လေးတော် … ဘာကောင်းနေတာပါလိမ့် ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ကို ကျောပေးပြောရင်း ဆူလာတဲ့ ဟင်းရည်ကို ဇွန်းအကြီးနဲ့ မွှေပေးနေတာ။ ” ဇင်လေး … မရှိတော့ … သားတစ်ယောက်ထဲ … နို့စို့ရမှာလေဗျာ ” ပြောရင်း တေဇာနိုင်လက်တွေက ကျမခါးပေါ်ကနေ အပေါ်တက်လာရင်း နို့အုံကို ညှစ်ချေကစားနေတာရှင်။ ” ဒါပဲ … ဟွန့် … လူကြီးက ကြီးလှပြီ … နို့က မဝနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ ” ” ဒါတော့ … မ နို့သီးလေးက ဘယ်ချိန်စို့စို့ ရဲပြီး နို့ရည်ထွက်တော့ … စို့ မဝတာပေါ့ဗျ … ခိခိ ” ” ကဲပါ … ဖယ်ပေးဦး … ဟင်းရည်ကျက်ပြီ … ဘာစားလာခဲ့လည်း … ထမင်းစားမလား ” ” မစားချင်ပါဘူး … မရာ … နို့စို့ချင်တာပါဆို ” ” ခ်ခ် … ဒါဆိုလည်း … အခန်းထဲက စောင့် … မ … ရေချိုးပြီး … လာခဲ့မယ် … ၁၅မိနစ်ပဲ စောင့် ဟုတ်ပီလား ” ” မစောင့်ပါဘူး … လာတော့ဗျာ ” တေဇာနိုင်က ကျမနို့တွေညှစ်ရင်း မီးဖိုခန်းထဲက ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေတာ ပေါ့ ။
နောကျကြော ကနေ ကမြဖငျကွားထဲ ထောကျထားတဲ့ ဟာကွီးကလညျး မာထငျနပွေီ။ ” ဟဲ့ …… ခဏ …… ဟငျးရညျအိုး အောကျခြဦးမယျ … တကတညျး … ဇှတျ ” ကမြလညျး ပွောသာပွောနရေတာ နို့တှညှေဈနကေတညျးက အောကျက တဆဈဆဈနဲ့ ခံစားနရေတာပါ။အိပျခနျးထဲရောကျတာနဲ့ ကုတငျစောငျးမှာ ကမြကို ခွတှေဲလောငျးခထြိုငျခိုငျးနတောပေါ့။ပွီးမှ တဇောနိုငျက ကမြနဲ့မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ဒူးထောကျပွီး ကွမျးပွငျပေါျထိုငျလိုကျတယျ။ဒါက တဇောနိုင့ျ အကငြ့ျပါ။ကမြလကျတကိုငျး အကငြျ် ီလေးကို ပုခုံးနှဈဖကျကနေ အကငြျ် ီကိုငျးလေးတှေ ဗိုကျပေါျထိ ဆှဲခပြဈပွီး ပေါျလာတဲ့ နို့သီးခေါငျး နီတာရဲလေးတှကေို အငမျးမရနဲ့ တဖကျပွီးတဖကျစို့တော့တာပဲ။တဇောနိုငျရဲ့ နူတျခမျးလေးထဲ နို့သီးခေါငျးလေး မွုပျသှားတိုငျး ကမြ သူ့ခေါငျးလေးကို ခပျတငျးတငျး ဆှဲကပျထားရငျး နို့စို့ခံပွီး ဇိမျယူနမေိတယျ။ နို့သီးခေါငျးတဖကျ စို့တိုငျး တဇောနိုင့ျလကျတဖကျက ကနြျတဲ့နို့သီးထိပျလေးကို ခြခြေပေေးတာပါ။နို့ရညျလေးထှကျလာပွီး သူ့လကျထိပျလေးတှကေပျတာနဲ့ အဲဒီလကျခြောငျးလေးကို ကမြပါးစပျနား ကပျပေးတတျတယျ။ကမြလညျး နို့ရညျပကေပျနတေဲ့ တဇောနိုင့ျ လကျခြောငျးလေးကို ထိပျကနေ အရငျးထိ ဆှဲစုပျပေးမိတာပေါ့။ခဏနတေော့ ကမြလညျး ညာဘကျခွထေောကျလေးမွှောကျပွီး ကွမျးပွငျပေါျဒူးထောကျထိုငျနတေဲ့ တဇောနိုငျပေါငျကွား စမျးကွည့ျနတော။ထငျတဲ့အတိုငျးပါပဲ သူ့ပေါငျကွားထဲက မာထငျနတေဲ့အရာကို ခွဖေမိုးနဲ့ ထိမိနပွေီ။ ” မငျးဟာကွီးက … မာနပွေီနောျသား ” ” အငျး … နို့စို့ဦးမယျ … မ ရယျ ” ကမြနို့တှကေို အားရအောငျစို့ပွီးမှ ထရပျပွီး သူ့ဘောငျးဘီဇဈကို ဖှင့ျတာ။ ” ဟိတျ … ဘောငျးဘီခြှတျကှာ ” ” မ … ကတြော့ … အောကျက အကာအကှယျနဲ့ ” ” အှနျး … ကွည့ျ ” ကမြလညျး တဇောနိုင့ျရှေ့ အကငြျ် ီ ီစကပျတှဲလကြျလေးကို ခြှတျပွလိုကျတယျ။အဲကမြှ တဇောနိုငျကာ သူ့အဝတျစားတှေ ခြှတျတာ။ ” ချချ ချချ … ဘောျဒီက အမိုကျစားပါလား သားရယျ … ဘယျခြိနျ ကွည့ျကွည့ျ မိုကျတယျ ” ” ဘောျဒီပဲလား … မ ရယျ … သား ဟာကွီးရော ” ” ဟှန့ျ နောျ ” ” လကျဖယျပေး … မ … ရာ … ဖယျကှာ ” ကမြလညျး တဇောနိုင့ျကို မရိုးမယှလေး ပွောပွီး မကြျနှာ လကျနဲ့အုပျထားလိုကျတယျ။မရပါဘူးရှငျ ကမြလကျတှဆှေဲဖယျပွီး သူ့လီးနဲ့ မကြျနှာအနံ့ထိုးပှတျတော့တာ။မောငျ အမွတျတနိုးနမျးနတေဲ့ ကမြ ပါးပွငျလေးတှေ တဇောနိုငျရဲ့ လီးရာ တှေ ဖွဈနပေါ ပွီ ။
တ ဖြည်းဖြည်း တေဇာနိုင့် လီးမာထင်လာတာနဲ့ ကျမနူတ်ခမ်းတွေကလည်း အဆင်သင့်ပါပဲ။ကျမကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲချရင်း ကျမနို့အုံပေါ် တက်ထိုင်တတ်တယ်။ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ညာလက်နဲ့သူ့လီးကိုကိုင်ထိန်းရင်း ကျမနူတ်ခမ်းပေါ် ဒစ်နဲ့ ထိုးပွတ်တော့တာ။ ကျမ လျှာလေး ထောင်ပေးထားရင် လျှာထိပ်လေးကို လီးထိပ်နဲ့ကန်လန့်ဖျက်ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူတတ်သေးတယ်။ခဏနေရင်တော့ ကျမ ပါးစပ်ကို ဟခိုင်းပြီး ခါးအားနဲ့ လီးကို တရစ်ချင်းထိုးသွင်းတာပေါ့။မောင့်လီးကို တခါတလေမှ စုပ်ပေးရတဲ့ ကျမ တေဇာနိုင့်လီးကျတော့ နေတိုင်း လိုလို အရင်းထိ မျိုပေးရတယ်။ကျမပါးစပ်ကို အားရအောင် လိုးပြီး လရည်ကို ပါးစပ်ထဲပဲ ပန်းထုတ်ပစ်တတ်တာ အကျင့်တခုပဲ။သူပြီးတာနဲ့ ရပ်မသွားဘူးရှင့် တေဇာနိုင်ရဲ့ ထူးခြားချက်က အဲဒါပေါ့။သူပြီးတာနဲ့ ကျမ အဖုတ်ကို တန်းယက်ပေးတယ် တခါတခါဆို မောင်က မနက်ပိုင်းထလိုးသွားတာ မဆေးမိဘူး တေဇာနိုင်က မရွံရှာပါဘူး ကျမစောက်ပတ်ယက်ရင်း မောင့်လရည်တွေပါ ရောမျိုပစ်တယ်။ စောက်ဖုတ်တင်မဟုတ်ဖူးရှင့် ဖင်ပေါက်ပါ ထိုးယက် ကလိပေးတာ။လူငယ်သလောက် ဆွဲဆောင်မှု့ကလည်း ကောင်းနေတာပေါ့။လိုးပြီဟေ့ ဆိုလည်း ကျမ ကို အရင်ပြီးအောင် လိုးပြီးမှ သူပြီးအောင်လိုးတာ။ခုလည်း ကျမအဖုတ်ယက်ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို ကျမစောင်ခေါင်းထဲ တေ့ပြီး လိုးနေတာပဲလေ။လရည်ထွက်ထားပေမယ့် လီးက လျော့ကျမသွားဘူး အဲဒီအတွက် သူလေ့ကျင့်ထားတယ်ပြောတယ်။တေဇာနိုင်ရဲ့ ထိထိမိမိရှိလှတဲ့ လိုးချက်တွေကို ကျမ ကြာကြာတော့ တောင့်မခံနိုင်ပါဘူး။ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ဆောင့်လိုးတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ လိုးချက်တွေအောက် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရတာပါပဲ။ခုထိ မောင်မသိအောင် တေဇာနိုင့်ကို ကျမ အလိုးခံနေတုန်းပါပဲ ရှင် … . ။
ပြီးပါပြီ ။
Post a Comment