ငတ်မွတ်မှုကို အားအင်အပြည့်နဲ့ စွမ်းဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့ ကိုကိုရယ်

ငတ်မွတ်မှုကို အားအင်အပြည့်နဲ့ စွမ်းဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့ ကိုကိုရယ်

ကျွန်တော် သည် ညပိုင်း (၉) ထိုးသ ဖြင့် ထိုးနေကျဟိုတယ်မှ ကားဖြင့် အိမ်သို့ ပြန်လာ ကာ မအိပ်ချင် သေးသော ကြောင့် ကျုံးတောင်ဘက် ဘေးတွင် ကားရပ် ကာ ပလက်ဖေါင်း ပေါ်သွားထိုင် နေလိုက်သည် ။  ဟို အကြောင်း   ဒီအကြောင်းများ တွေးရင်း သွားနေကျ မာဆက်သွားရင် ကောင်းမလား ဟု စဉ်းစား မိသည် ။ ဒါပေ မယ့် ကျွန်တော့် ကျန်းမာရေး ကလည်း နေ့လည် လောက် ကတည်း က ညောင်းညာနေကာ ဖျားချင် သလိုဖြစ်နေသည် ။ မာဆတ် သွားလို့ ရောက်လျှင် လည်း ကျွန်တော့်ခေါ်နေ ကျ ကောင်မလေး က ကိုယ်ကို နှိပ်ပေးမှာထက် သူ့လက်များ နဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကိုယ်အနှံ့ ဖီးလာအောင် လုပ်ပေးပြီး သူကောင်းကိုယ် ကောင်း လိုးကြ မည်မှာ သေချာ သည်။ ယခု ကျွန်တော် အားအင်အပြည့် မရှိသဖြင့် မသွား တော့ဟု ဆုံးဖြတ် ကာ လမ်းပေါ်ဖြတ် သွားသော မိန်းကလေးများ ကို ကြည့်ကာ လိုးခဲ့ ဖူးသောမိန်းမ များ အကြောင်းတွဲ တွေးပြီး မိန်းမ မယူရသေး သော လူပျိုလေး ကျွန်တော် သည် ဖီလင်ယူ နေသည် ။  ”  အစ်ကို  အစ်ကို  ”  အနီးနားမှ ခေါ်သံကြား သဖြင့် ကျွန်တော် လည်းလန့် သွားပြီး ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက် သည် ။ ရိုးရှင်းသော အဝတ်အစားကို သတ်သတ် ရပ်ရပ် ဝတ်ထားသော မိန်းမပျို တစ်ယောက် ကို ကလေးငယ်ငယ်လေးချီ လျှက် တွေ့လိုက်ရာ ဆက်စ် အတွေးများ စိတ်ကူးယဉ် ကာ လီးကြီးကို ပွတ်ကိုင်သော လက်ကို အမြန်  ရုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ် ယှဉ်လျှက် ရပ်လိုက် သည် ။  ”  ဟုတ်ကဲ့  အစ်မ   ဘာပြောချင် လို့လဲ  ”  ”  ဒီလိုပါ ရှင့်    ကျမ ဒီည တည်းစရာ တည်းခိုခန်း လေးရှာနေလို့ပါ , အဲဒါ လိုက်ပို့ လို့ ရမလားလို့   ကျမ က ဒီမြို့ က မဟုတ် လို့ ပါရှင့်   အချိန် က လည်း မရှိတော့ လို့ပါ  ”  ဟု သူမ က ပြောလာ သည် ။  ကျွန်တော် လည်း သူမ ကို ခြေအဆုံး ခေါင်းအဆုံး သေချာ ကြည့်ရင်း စဉ်းစားနေသည်  ။

သူ မ ကြည့်ရ သည်မှာ ကလေးနဲ့ ဆိုတော့ မိန်းမပျက် တော့ မဟုတ်တာသေချာ သည် ။ လူလိမ် မများဖြစ်နေ မလားဟု တွေးနေစဉ်  ”  အစ်ကို ကျွန်မက တစ်ကယ်မသိလို့ပါ, ကလေးကလည်း အိပ်ချင်နေပြီ, ဒီထက်မှောင်ရင်လည်း ပိုဆိုးမှာမို့ပါ, ကျွန်မ မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ပါရှင့် , ကူညီပေးပါ  ”  ”  ဟုတ်ပါပြီ , ကျွန်တော်က ကားအငှားလိုက်တာ , ဘယ်လိုအဆင့်မျိုး လိုချင်သလဲဗျ ” ” ရပါတယ် အစ်ကို ကားခပေးပါ့မယ် , နီးနီးလေးနဲ့ လုံခြုံရင်ရပါတယ် , ဒီတစ်ညပါပဲ ” ” ဟုတ်ပြီ , ကားပေါ်တက်ပါ ” ဟုပြောပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကို နောက်မှာတင်ကာ အနီးနားရှိတည်းခိုခန်းများအကြောင်း စဉ်းစားကာ မောင်းလာသည်။ ” အစ်ကို လိပ်စာကဒ်လေး ယူပါရစေ ” ဟု သူမပြောကာ ကားနောက်ခန်းတွင် ချိတ်ပေးထားသော ကျွန်တော့်ကဒ်ကို သူယူလိုက်ပြီး မနက်ကျလည်း လိုရင်ခေါ်အုံးမည်ဟု သူမ ပြောသည်။(၁၀) မိနစ်လောက်ကြာတော့ရပ်ကွက်ထဲရှိ တည်းခိုခန်းအဆင့်ရှိသော နေရာသို့ရောက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ကားပေါ်ကအရင်ဆင်းပြီး အိမ်ထဲဝင်ကာ အခန်းတစ်ခန်းရနိုင်မလားမေးလိုက်သည်။ ကောင်တာမှ ရမည်ပြောသဖြင့် ကားဆီပြန်သွားကာ သူမကိုပြောပြလိုက်သည်။ သူမက ကားခဘယ်လောက်လဲ မေးလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ဖြစ်သော အမျိုးသမီးကို ကောင်းမောင်းလာတုန်းကတည်းက ဘက်မှန်မှသေချာကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမပုံစံသည် စိတ်ရှုပ်နေပုံမျက်နှာနဲ့ ဖြစ်နေသည်ဟု ယူဆမိသည်။ ထို့ကြောင့် ခဏပဲမောင်းလိုက်ရသော ကားခကို မတောင်းချင်တော့ပေ။ ” မပေးနဲ့တော့ အစ်မ, အိမ်ပြန်တာနဲ့ လမ်းကြုံနေလို့ပါ, မယူတော့ဘူး ” ဟုပြောပြီး ကားထဲဝင်ကာ တစ်ခါးပိတ်စက်နှိုးလိုက်သည်။ သူမလည်း တစ်ဖက်က ကလေးချီထားပြီ တစ်ဖက်တွင်လွယ်ထားသော အိပ်ထဲကို ပြာပြာသလဲနှိုက်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကားစထွက်မည်အပြုတွင် ကားမှန်ကို လက်ဖြင့်လှမ်းခေါက်သည်  ။

ကျွန်တော် လည်း မှန်ချလိုက်ပြီး ” ရတယ် အစ်မ, လုံးဝမယူတော့ဘူး , တည်းခိုခန်းထဲဝင်တော့, ညည့်နက်နေပြီ ” ” ခဏစောင့်ပါ အစ်ကိုရယ် , ကားခလေးပေးပါရစေ ” ဟု နူးညံ့သောအသံကလေးဖြင့် တောင်းပန်နေရှာသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမမျက်နှာကို သေချာကြည့် ပြုံးပြလိုက်ကာ သွားပြီဟုနှုတ်ဆက်ပြီး အမြန်မောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ ကားဘက်မှန်ထဲမှ သူမကိုအထဲဝင်သွားပြီလားဟု ကြည့်နေမိသည်။ သူမလည်း ကျွန်တော့်ကားကို လိုက်ကြည့်နေပြီး အတော်ကြာမှ တည်းခိုခန်းဘက် ခြေစလှမ်းသွားသည် ကျွန်တော်လည်း အိမ်ကိုဦးတည်ပြီး ကားကိုဖြည်းဖြည်းမောင်းခဲ့သည်။ ကျုံးဘေးထိုင်တုန်းက ဆက်စ် အတွေးများကို ပြန်စဉ်းစားပြီးတွေးမည်လုပ်စဉ် ကလေးချီထားသော မိန်းမပျိုကို အတွေးရောက်သွားသည်။ သူမပုံစံသည် အနေတော် အရပ်အမောင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ သူမ နားတွင်လည်း နားကပ်ဝတ်ထားပြီး ရွှေဆွဲကြိုးလည်းဆွဲထားသည်။ ဘေးလွယ်အဝတ်အိပ်ကိုလွယ်ထားပြီး သူမချီထားသောကလေးမှာလည်း လမ်းလျှောက်တတ်ခါစလောက်ပဲရှိလိမ့်မည်ဟု ထင်မိသည်။ သူမရော ကလေးရော အသားအရေ ဖြူကာ ကြည့်ကောင်းသည် လူရည်သန့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ သူမမျက်နှာသည် ဝိုင်းဝန်းကာ မျက်ဝန်း, နှာတံ အကုန်ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် ခုဏကားစီးနေတုန်းက သူမမျက်နှာသည် စိတ်ညစ်စရာ ကြုံတွေ့နေသည်ဟု စဉ်းစားမိသည်။ ထိုသို့ သူမအကြောင်းစဉ်းစားနေစဉ် ကျွန်တော့်ဖုန်းသံမည်လာသည်။ ဖုန်းနံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကြိုးဖုန်းဂဏန်းမျာ့း ကျွန်တော်မသိ, အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ (၁၀)နာရီထိုးနေပြီ, မာဆတ်ကကောင်မလေးဆက်တာများလားဟုတွေးကာ မကိုင်ပဲထားလိုက်သည်  ။

ဒီညအဖို့ ကြှနျတောျ သခြော ပေါကျ လိုးနိုငျမညျမဟုတျပေ, အားနဲနသေညျ။ ဖနျုးသံထကျပွီး မညျလာပွနျသညျ, မကိုငျပဲထားလိုကျပွနျသညျ။ (၃) ကွိမျမွောကျမညျလာပွနျသညျ, မာဆတျကကောငျမလေးကတော့ဒီလောကျအကွိမျမြားမြား မခေါျတတျပါ , ကြှနျတောက ပွနျခေါျပွီးတော့စကားပွောကွသညျ။ ယခုဖုနျးတောကျလြောကျမညျနသေဖွင့ျ ကိုငျလိုကျမညျဟု ဆုံးဖွတျကာ ” ဟလို, ပွောပါခငျဗြ ” ” ခဏလေး ကိုငျထားပါနောျ အဈကို ” ယောကျြားတဈယောကျသံကွားရသညျ။ ပွီးလြှငျ မိနျးမသံဖွင့ျ စကားပွောလာသညျ။ ” ဟလို , အဈကို့.. ကြှနျမပါ , ခုဏ အဈကိုကားပေါျစီးခဲ့တဲ့ သူပါရှင့ျ ” ” ဟုတျကဲ့ပွောပါ , မှတျမိပါတယျ , ကားပေါျပစ်စညျးကနြျခဲ့လို့လားဗြ ” ” မကနြျပါဘူးရှင့ျ , အဈကို ဒီပွနျလာပေးအုံးနောျ ” ” ဘာဖွဈလို့လညျးဗြ, တညျးခိုခနျးအဆငျမပွလေို့လားဗြ ” ” မဟုတျပါဘူး , ပွနျလာပေးပါနောျ အဈကို , ေ့ရှထှကျစောင့ျနပေါ့မယျ , ဒါပဲနောျ ” ဟုပွောကာ သူမဘကျက ဖုနျးခသြှားသညျ။ သူမပွောသောလသေံသညျ ကြှနျတောျမလာမှာကို စိုးရိမျနပေုံရပွီး အေ့ရှမှာပဲထှကျစောင့ျမညျဟုပါ ပွောသဖွင့ျ သူမရဲ့ မိနျးမသားဘဝလုံခွုံမှုကို ကြှနျတောျစိုးရိမျသှားကာ ကားကိုပွနျလှည့ျပွီး အမွနျမောငျးခဲ့ရာ (၁၀) မိနဈအတှငျး တညျးခိုခနျးေ့ရှရောကျ သှားသညျ။ ကားပေါျက အမွနျဆငျးကာ စိုးရိမျစိတျဖွင့ျ ” ဘာဖွဈလို့လဲ အဈမ ” ” ဘာမှ မဖွဈပါဘူး အဈကို, ကြှနျမ ကူညီပါနောျ အဈကို, ကြှနျမ အိမျက အမွနျထှကျလာခဲ့တော့ဖုနျးနဲ့ပိုကျဆံအိတျတှေ မေ့ကနြျခဲ့တယျရှငျ, ဒီမှာ တညျးခိုခနျးခပေးမယျဆိုပွီးထုတျတော့ မပါခဲ့ဘူးရှငျ, အဈကို ကြှနျမရဲ့ ဆှဲကွိုးကို အဈကို့ကို ဒီတဈညပေးထားပွီး ပိုကျဆံ (၅၀၀၀၀) လောကျခြီးပေးပါလားဟငျ, မနကျကရြငျ ဒီကို အဈကိုလာခေါျပါ, ပွီးရငျ ဒီဆှဲကွိုးကို သှားရောငျးပွီးပွနျပေးပါ့မယျနောျ ” ဟု တောငျးပနျသောမကြျနှာလေးနဲ့ သူမပွောနရှောသညျ ။

”  ကျွန် တော် လည်း ပိုက်ဆံက (၁၀၀၀၀)ကျော်ကျော်ပဲပါတာဗျ, ခဏလေး အစ်မ ” ဟုပြောကာ ကျွန်တော်လည်း တည်းခိုခန်းထဲဝင်သွားပြီး ကောင်တာမှ ညီလေးကို ဆွဲကြိုးယူထားပြီး တည်းခွင့်ပြုဖို့ပြောပေးလိုက်သည်။ ကောင်တာမှ ကောင်လေးကလည်း မယူရဲဘူးဆိုပြီး ဇွတ်ငြင်းနေသဖြင့် အပြင်ပြန်ထွက်ကာ သူမအနားသွားလိုက်သည်။ ” အစ်ကို ညီမကို အဆင်ပြေအောင်စဉ်းစားပေးပါအုံးနော် , ကလေးနဲ့ဆိုတော့ ပိုဆိုးပါတယ်ရှင် ” ” အေးဗျာ , ကျွန်တော်ကလည်း တစ်ကယ်မပါလာဘူးဗျ, ဒီလိုလုပ်ဗျာ တည်းခတော့ဈေးနဲနဲပိုမယ်, ကျွန်တော် ကားထိုးနေကျဟိုတယ်ရှိတယ်, သွားမလား ” ” ရတယ် အစ်ကို , ဟိုတယ်ကို ဆွဲကြိုးပေးထားလိုက်, မနက်ပိုင်းအတွင်း ရောင်းပြီးပေးမယ်ပြောလိုက်ပါ, ကတိပေးပါတယ် ” ” ရပါတယ် အစ်မ, ကလေးသွားခေါ်လိုက်, ဟိုတယ်က နဲနဲဝေးတယ် ” ” ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုရယ် ” ပြောကာ သူမ၏မျက်နှာသည် ပျော်ရွှင်သွားပြီးအထဲပြေးဝင်သွားကာ ကလေးအိပ်နေသည်ကိုပွေ့ကာ ပြန်ထွက်လာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကားမောင်းနေရင်း ” အစ်မ , မနက်ဘယ်အချိန်လာခေါ်ရမလဲ ” ” ရတယ် အစ်ကို, လာချင်တဲ့အချိန်လာခဲ့ပါ, ဆွဲကြိုးယူထားပါနော် ” ” မယူပါဘူးအစ်မရယ်, တာဝန်ကြီးလို့ပါ, အစ်မကို ယုံကြည်ပါတယ် ” ” ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုရယ်, ကျွန်မ ဒုက္ခတွေနဲ့ပူလောင်တဲ့ညမှာ သူတော်ကောင်းနဲ့တွေ့ရတာ ကံကောင်းလိုက်တာရှင် ” ” မဟုတ်တာ အစ်မရယ်, နေရခက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့ ” ” တစ်ကယ်ပါ, ကျွန်မက ဒီမြို့ကမဟုတ်ဘူး, မော်လမြိုင်ဘက်ကလာတာ, ဒီနေ့ညနေမှ ဒီရောက်တာလေ, ကားစီးလာရတော့ခရီးကလည်းပန်း, ပြီးတော့ယောင်္ကျားနဲ့စိတ်ဆိုးပြီး ချက်ချင်းအမြန်ထွက်လာခဲ့ရတာလေ  ”  ။

” ဘာ လို့ စိတ်ဆိုးကြတာလဲဗျာ, သူလိုက်ရှာနေမှာပေါ့, ကလေးကိုလည်း စိတ်ပူနေမှာပေါ့, အိမ်လိပ်စာပြော ကျွန်တော်အလကားလိုက်ပို့ပေးမယ် ” ” ကျမ ယောင်္ကျားကို ဘယ်တော့မှပြန်ရင်မဆိုင်တော့ဘူး, အပွင့်လင်းဆုံးပြောပြရရင် ကျွန်မယောင်္ကျားက မန္တလေးကားဂိတ်မှုး, မော်လမြိုင်နဲ့ ကုန်ကားပြေးတာလေ, အခုညတင် သူနဲ့ သူ့စာရေးမဖောက်ပြန်နေတာ မျက်စိနဲ့မြင်တော့ကျမ ရှက်လည်းရှက်, ဒေါသလည်းအတော်ထွက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို နီးရာပစ္စည်းနဲ့ပေါက်ပြီး အမြန်ထွက်ပြေးလာခဲ့တာ အစ်ကိုနဲ့တွေ့တာလေ, ကယ်တင်ရှင်နဲ့ ကျမကံကောင်းသွားတယ် ” ” သူကတော့ အစ်မတို့သားအမိကို လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ ” ဟူ၍ စကားများပြောကာ ကျွန်တော့်ကားထိုးနေသော ဟိုတယ်ကြီးသို့ ရောက်လာသည်။ သူတို့သားအမိကို ကောင်တာသို့ခေါ်ကာ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကိုပြောပြီး အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။ သူမမှတ်ပုံတင်ထုတ်ပေးမှ နာမည်ကြည့်မိရာ သူမနာမည်မှာ ” မနှင်းနှင်း ” ဟု သိလိုက်ရသည်။ သူမတို့သားအမိကို ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ပါလိုက်ပြီး အခန်းထဲထိပို့ပေးလိုက်သည်။ ” အစ်ကို ညီမတို့အတွက် စားစရာဟိုတယ်မှာ မှာပေးပါအုံးနော် ” ” ည(၁၂) နာရီရောက်နေတော့ ဘာမှမရတော့ဘူးဗျ ” ဟု သူငယ်ချင်းကပြောသည်။ ” ဟုတ်လား, ကျမတို့သားအမိ ညစာမစားရသေးဘူး , ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ ” ” ကဲဗျာ ကျွန်တော် အပြင်သွားဝယ်ပေးမယ်, ဘာစားမလဲပြော ” ဟုမေးကာ သူတို့စားချင်သည်များဝယ်ပေးရန် ပြန်ထွက်ခဲသည်။ သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော်ကို မင်းဒီတခါ နောက်တွဲတွေရောပါလာပါလားဟု စနေသေးသည်။ ကျွန်တော် ဝယ်ပြီးပြနလာကာ သူတို့အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ ” ဘယ်သူလဲ ” ” ကားဆရာပါ အစ်မ ” ဟုပြောပြီးနောက် တံခါးဖွင့်ပေးလာသည်   ။

သူမ တို့မှာ သည်များ ကို အခန်းဝမှ  ပေးလိုက်ရာ ” အထဲဝင်ထိုင်ပါအုံး အစ်ကို , နားပါအုံး ” ဇွတ်အတင်းခေါ်နေသဖြင့် ထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ” မိုးတော့ချုပ်နေပြီ, အစ်ကို့ဇနီးကတော့မျော်နေတော့မှာပဲ , ဖုန်းဆက်ထားလိုက်သေးလား ” ” ကျွန်တော်က လူပျိုပါဗျ ” ” ဟယ် တစ်ကယ်ကြီး, ဒီလောက်စိတ်ထားကောင်းတဲ့ သူကလေ ” ဟု သူမနဲ့ကျွန်တော် စကားပြောရင်း သူ့ကလေးကို ထမင်းကျွေးနေသည်။ ကျွန်တော်မျက်စိတွင်လည်း သူမရေချိုးပြီးကာစ ဘာမှလိမ်းမထားသော မျက်နှာသည်ပင် ကြည်လင်ပြီးကြည့်ကောင်းနေသည်။ ခဏကြာတော့သူ့ရင်ခွင်ထဲက ကလေးက အစာများကို အတော်များများပြန်အန်ချလိုက်ရာ ကလေးရော, သူမအဝတ်တွေရော ပေရေကုန်သည်။ ” ဟယ် ဒုက္ခပါပဲ, ဘာဖြစ်တာပါလိမ့် ” နှင်းနှင်းပြောကာ သူ့ကလေးနဖူးနဲ့ ကိုယ်ကို စမ်းသပ်နေသည်။ ” ဟယ် အစ်ကို , ကလေးက ဖျားနေတာ, ဘာလုပ်ရပါ့ ” ” ဆေးခန်းတွေလည်း ပိတ်လောက်ပြီ အစ်မ, ဟိုတယ်ကောင်တာမှာ ဆေးသွားမေးပြီး ယူလာခဲ့မယ်, သူ့အဝတ်ပေတာတွေ လဲထားပေးလိုက်နော် ” ဟုပြောကာ ကျွန်တော်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူမအခန်းကိုပြန်လာပြီး ယူလာသောဆေးများကို ပေးလိုက်ပြီး ကလေးကို ဆေးတိုက်လိုက်သည်။ ” မနှင်းနှင်း, အဝတ်ပေတွေလဲလိုက်တော့လေ ” ” ကျမနာမည် ဘယ်လိုသိလာလည်း , မိတ်တောင်မဆက်ရသေးဘူး, အပူတွေနဲ့ဆိုတော့ပြောဖို့မေ့နေတာ ” ” ကောင်တာမှာပေးတုန်းက သိလိုက်တာပါ , ကျွန်တော့်နာမည်က ဖြိုးသူပါခင်ဗျ ” ” ကိုဖြိုးသူ , မင်္ဂလာပါ အစ်ကို, နှင်းထက် အသက်ကြီးလောက်တယ် ” ” နဲနဲပါပဲ , ဒါနဲ့ အဝတ်သွားလဲတော့လေ မနှင်း , ကလေးကို ကြည့်ထားပေးမယ် ” ဟု ကျွန်တော်ထပ်ပြောလိုက်တော့မှ သူခေါင်းညိမ့်သည်   ။

ကျွန်တော် လည်း ကလေးဘက် ကို လှည့်ကာ ဂရုစိုက်ပေးလိုက်သည်။ ” ကဲ ကိုဖြိုးသူ , အဝတ်လဲလိုက်ပါပြီရှင့် ” ဟု မနှင်းပြုံးကာ ပြောလာသည်။ ” ဟာ ဘယ်လိုကြီးလည်း, ခုတင်အခင်း ပိတ်ဖြူစကြီးကို ပတ်ထားတယ် ” ” နှင်းမှာ အဝတ်အပိုတစ်စုံပဲပါတာ, ရေချိုးတုန်းက ညတုန်းကတစ်စုံလျှော်လှန်းထားပြီးပြီ , နောက်တစ်စုံပေတော့ မရှိတော့ဘူးလေ ” ဟု မနှင်းက ရှင်းပြနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူကိုကြည့်ရင်း အခန်းတစ်ခါးဖွင့်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ မနှင်းလည်း ဒါကိုသိသည်ထင်သည်။ ” ကိုဖြိုးသူ , ဒီအဝတ်နဲ့ဆို အခန်းတံခါးသွားပိတ်ထားလိုက်မယ်နော် ” ဟု မနှင်းပြောကာ တံခါးဆီကို လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော့်အကြည့်များသည် မနှင်းရဲ့နောက်ကျောပြင်ကို ကြည့်နေမိရင်း ပြုံးနေမိသည်။ တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လှည့်လာသော မနှင်းရဲ့ အေ့ရှပိုင်းကိုလည်း ကျွန်တော်ကြည့်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ ” ကိုဖြိုးသူ , ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ , မနှင်းပုံက ရီစရာကြီးဖြစ်နေလို့လား ” ” မဟုတ်ပါဘူးဗျာ , အဆင်ပြေသွားအောင် လုပ်တတ်လို့သဘောကျလို့ပါ ” ဟုကျွန်တော် ပြောလိုက်သည်။ မနှင်းလည်း သူ့ကလေးဘေးနား လာထိုင်ပြီးကလေးကိုစမ်းသပ်နေသည်။ အခင်းစကို ထမိန်ရေလျားလိုပတ်ထားသောကြောင့် မနှင်းပုခုံးသားများနဲ့ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးကို အနီးကပ်မြင်နေရသော ကျွန်တော်သည် ရင်တွေခုံလာပြီး စိတ်တွေထန်လာသဖြင့် သက်ပြင်းချမိသည်။ ” မနှင်း ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်, ကလေးလည်း သက်သာသွားပြီ, မနက်ကျ ဘယ်အချိန်လာရမလဲ ” ” ဟယ် အခုတောင် မိုးလင်းတော့မယ် , ဟိုဘက်ခုတင်မှာ အိပ်လိုက်တော့နော် ” ဟု မနှင်းဇွတ်တားသည်    ။

ကျွန် တော် နာရီကြည့်လိုက်တော့အချိန်အားဖြင့်လည်း (၄) နာရီထိုးနေပြီ, (၆) နာရီဆို မိုးလင်းပြီ, မနှင်းအနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ယုံကြည်ပုံရ၍ အိပ်ခိုင်းသောကြောင့် ” ဟုတ်ပါပြီ, လိုအပ်တာရှိရင် နှိုးနော်, အားမနာနဲ့ ” ဟုပြောကာ ဘေးကခုတင်ပေါ်တက်ပြီး အိပ်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် ကိုယ်ခန္ဒာသည်လည်း ညောင်းကိုက်နေပြီး ဖျားချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ အိပ်မပျော်ခင် အတွေးထဲမှာ ပိတ်စဖြူလေးအောက်က မနှင်းကိုယ်လုံးလေးကို ပုံဖေါ်စိတ်ကူးယာဉ်နေမိရင်း အိပ်ဖို့ကျိုးစားနေမိသည်။ ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေကို တစ်ခုခုထိနေသလို ခံစားလာမိသည်။ အိပ်မက်ထဲမှာလိုပဲ ထင်နေမိရာက လန့်နိုးလာသည်။ ချက်ချင်း ကျွန်တော်လည်း အောက်ကိုလှန်းကြည့်လိုက်ရာ မနှင်းသည် ကျွန်တော့်ပေါင်ကို နှိပ်ပေးနေသည်ကို မြင်ရသည်။ ” ဟာ မနှင်း, ဘာလုပ်တာလည်း, အားနာစရာကြီး ” ဟုကျွန်တော်လည်းအမြန်ခြေထောက်ကို ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်။ မနှင်းရဲ့ လက်များကလည်း ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဆွဲဖိကိုင်ထားသဖြင့် လျော့ကျနေသော ကျွန်တော့်ပုဆိုးကွင်းသည် ကျွတ်ကျန်ခဲ့သလို အောက်လျောသွားသောကြောင့် ကာမအကြောင်းစိတ်ကူးယဉ်အိပ်ပျော်ခဲ့သော ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကြီးသည် ထင်းခနဲပေါ်သွားသည်။ ” ဟာ , ဒုက္ခပါပဲ မနှင်းရယ် , အားနာပါတယ် ” ဟုပြောကာ တင်းတောင်နေသော လီးတံကို ပုဆိုးဖြင့်အမြန်ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။ ” ရပါတယ် ကိုဖြိုးသူရယ်, မနှင်းက အိမ်ထောင်သည်ပါ, ကလေးအမေပါ, အနေခက်မနေပါနဲ့ လူပျိုကြီးရယ် ” ဟုပြောကာ ရယ်နေရင်း ဆက်နှိပ်မည်လုပ်သည်   ။

” မနှိပ်  ပါနဲ့ မနှင်းရယ်, သွားနားပါ ,ကျွန်တော်မညောင်းပါဘူး ” ” ကိုဖြိုးသူ, ညောင်းလွန်းလို့ ညီးညူနေတာလေ, အင်း…ညောင်းလိုက်တာ, အင်း…အင်း, နဲ့ ညည်းနေပြီး ကျွန်မနာမည်တောင် ခေါ်နေလိုက်သေးတယ် ” ” ဟင် ဟုတ်လား, ထားပါလေ , အခုမညောင်းတော့ဘူးနော် , မနှိပ်နဲ့တော့ ” ” ဟုတ်ပါပြီ , မနှိပ်တော့ဘူး , ဒါပေမယ့် မနှင်း မအိပ်ချင်ဘူး, စကားပြောရအောင်နော် ” ဟု မနှင်းက ပြောပြီး သူမလက်တွေက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို လှုပ်လိုက်သည်။ ” ပြောမယ်လေ , ဟိုထိုင်ခုံမှာ သွားထိုင်ရအောင်လေ ” ဟု ကျွနတော်ပြောလိုက်ရာ မနှင်းသည် ပျော်သွားပြီး ကျွန်တော့်ခုတင်ပေါ်မှ အမြန်လှည့်ဆင်းလိုက်စဉ် သူမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှပတ်ဝတ်ထားသော အိပ်ယာခင်းစသည် ကျွန်တော့်ကိုယ်နဲ့ဖိထားမိသလိုဖြစ်ပြီး အကုန်ကျွတ်ကျသွားသည်။ မနှင်းသည် ခုတင်ဘေးတွင် ကိုယ်လုံးတီးပုံစံ မတ်တပ်ရပ်ကြီး အရှင်းသားဖြစ်သွားသည်။ ” ဟာ မနှင်း, ဒုက္ခပါပဲဗျာ , အားနာလိုက်တာ , ကျွန်တော်ကိုယ်အောက်မှာ အစဖိထားမိလို့ဖြစ်သွားတာ, တောင်းပန်ပါတယ်နော် ” ” ရပါတယ် ကိုဖြိုးရယ် , အမှတ်မထင်ဖြစ်သွားတာပဲ ” ဟု မနှင်းပြန်ပြောကာ အဝတ်စကို ကုန်းကောက်ပြီး ပြန်ပတ်နေသည်။ ကျွန်တော့်အကြည့်များသည် သူကုန်းပြီး အဝတ်ကောက်နေစဉ် မနှင်းဖင်စုံကြီးကို မြင်ရသည်မှာ အားရလွန်းသည်။ မနှင်းပုံစံမှာ စိတ်ဆိုးသည့်ပုံမပေါက်ပေ, ထိုင်ခုံဆီသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း မနှင်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်သည်။ ” ကိုဖြိုး အနေမခက်ပါနဲ့, စကားလေးဘာလေးပြောပါအုံး ” ” မနှင်းအတွက် အားနာလို့ပါ , ကျွန်တော် ပြန်လိုက်တော့မယ် ” ဟုဂမနှင်းကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်   ။

” ဘာမှ  မဟုတျပါဘူးဆိုနေ, မနှငျး နားလညျပါတယျ , ပငြျးနလေို့ပါ , စကားပွောရအောငျနောျ ကိုဖွိုး ” ဟု ပွောကာ ကြှနျတော့ျလကျကို လှမျးဆှဲပွီးတားနသေညျ။ မနှငျးေ့ရှသို့ကုနျးလာပွီး ကြှနျတော့ျလကျကို ဆှဲနစေဉျ သူမရဲ့ နို့အုံအစုံက ပတျဝတျထားသော အဝတျကလြော့နသေောကွောင့ျ တောျတောျမွငျနရေသညျ။ ကြှနျတော့ျစိတျတှေ ဘလောငျဆူနပွေီး ကာမစိတျတှပွေငျးထနျနသေဖွင့ျ သုတျထှကျသှားပါမှ ပွီးပတေော့မညျ။ ” ကတိပေးပါတယျ , မပွနျတော့ဘူး, အိမျသာသှားလိုကျအုံးမယျ ” ” ကြေးဇူးပါ အဈကို ” မနှငျး ပွောကာ ပြောျနပေုံရသညျ။ကြှနျတောျလညျး အိမျသာဆီသှားသညျ။ ” ကိုဖွိုး , အဈကိုလညျး မနှငျးလို ပိတျဖွူပတျလိုကျတော့, ပုဆိုးနောကျမှာ အရညျကှကျကွီး အကွီးကွီးပဲ , ခြှတျလှနျးလိုကျတော့နောျ ” ဟု ပွောကာ မနှငျးရယျနသေညျ။ ကြှနျတောျလညျး ခုတငျပေါျက အခငျးပိတျစဆှဲယူကာ အိမျသာထဲဝငျလိုကျပွီး တံခါးပိတျလိုကျသညျ။ ပုဆိုးကို ခြှတျခလြိုကျပွီး တငျးတောငျနသေော လီးကွီးကို ကိုငျလိုကျကာ သုတျထှကျသှားအောငျ ဂှငျးတိုကျဖို့စိတျကူးလိုကျသညျ။ ဒါပမေယ့ျ စိတျထဲတှငျ မနှငျးကိုလိုးခငြျနမေိသညျ။ ကောငျးပါ့မလားလို့လညျး ပွနျတှေးရငျး လီးကွီးကို ဖွညျးဖွညျးဆော့ပေးနရေငျး ဘယျလိုဖွဈနိုငျမလဲဟု ပွနျစဉျးစားနမေိသညျ။ နောကျဆုံး မနှငျးကို လိုးခငြျလှနျးသောစိတျကထကျသနျနသေဖွင့ျ သုနျထှကျအောငျမလုပျတော့ပဲ ပိတျဖွူအခငျးကိုပတျကာ ပွနျထှကျလာခဲ့သညျ   ။

မနှင်း  ရှိရာ လမ်းလျောက်သွားသော ကျွန်တော်ကို မနှင်းက ပြုံးပြီးကြည့်နေကာ ” အခုတော့ နှစ်ယောက်လုံး လူရိုင်းခေတ်ပြန်ရောက်သွားပြီပေါ့ကွယ် ” ဟုပြောကာ သူမရယ်နေသည်။ ” ဟုတ်ပါပြီ, မနှင်းကို ကျွန်တော်တစ်ခုပြောမယ် , စိတ်ဆိုးလည်းရပါတယ် , တောင်းဆိုစရာလေး ရှိလို့ပါ ” ဟု မနှင်းရဲ့ မျက်ဝန်းကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ပြောလိုက်သည်။ ” ပြောပါ ကိုဖြိုး, ဘာစိတ်ဆိုးရမှာလဲ , မနှင်းကို ကူညီပေးနေတဲ့ အစ်ကိုပဲဟာ ” ” ကျွန်တော်လေ…အခု မနှင်းနဲ့ အတူနေချင်လို့ပါ, စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ ပြောမိတာပါ ” ” အယ်…ကိုလူပျိုကြီးကလည်းနော်, ဟုတ်ပါပြီ, ကိုဖြိုး တစ်ကယ် လုပ်ချင်တာလား, မနှင်းအတွက်က မထူးဆန်းပါဘူး, ရတယ်, ကိုဖြိုးသဘောပါရှင် ” ဟု မနှင်း စိတ်မဆိုးပဲ ပြုံးပြုံးလေးနဲါ ခွင့်ပြုလာသည်။ ” ကျေးဇူးပါ မနှင်းရယ်, အားနာပါတယ်, မနေနိုင်တော့လို့ပါ ” ဟု ကျွန်တော်ပြောကာ သူမထိုင်နေသည့်အနားသွားပြီး သူမကိုယ်ပေါ်က ပတ်ထားသောအဝတ်စကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးလျှင်ကျွနတော့်လက်တစ်ဖက်က မနှင်းပေါင်တွေပေါ်ပွတ်ပေးရင်း မနှင်းဖီးလာအောင် သူမရဲ့ စောက်ပတ်ပတ်လည်ကို ဆွပေးမည်ဟူ၍ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လက်တွင် မနှင်းရဲ့ စောက်ရည်များ ချက်ချင်းစိုရွှဲသွားသည်။ မနှင်းကလည်း ရည်လိုက်ကာ ” ကိုဖြိုး, စပြီးလိုးလို့ရပြီ , မနှင်းကအဆင်သင့်ပဲ, ဒါနဲ့ မိုးလင်းသွားလိမ့်မယ် ” ” ကျေးဇူးပါမနှင်း ” ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ကျွန်တော့်အဝတ်ကို ချွတ်မည်ဟုလုပ်စဉ် ခုတင်ပေါ်အိပ်နေသော ကလေးကို ကြည့်မိသွားသည်။ ” ရတယ် ကိုဖြိုး, ကလေးက ဘာမှအသိသေးဘူး, ချွတ်ပါ ” ဟု မနှင်းက အားမရသည့်လေသန်ဖြင့် ပြောလာသည်  ။

ဒါ နဲ့ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အကုန်ချွတ်ချလိုက်ရာ လီးတံအချောင်းကြီးသည် ေ့ရှသို့ထိုးထွက်လာသည်။ မနှင်းလည်း မတ်တပ်ရပ်လာပြီး သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့် လီးတံကို ပွတ်ဆွပေးနေရင်း ” အဆင်သင့်ပဲပေါ့နော် , ကဲ စလုပ်ကြစို့ , ဘယ်လိုနေပေးရမလဲပြော ” ” မနှင်း လှည့်ပြီး ကုန်းပေးပါလား ” ကျွန်တော်ပြောလိုက်ရာ ကလေးအိပ်နေသော ခုတင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး မနှင်းကုန်းပေးထားသည်။ မနှင်းဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး အားရလွန်းလှသည်။ လီးကြီးကို ကျွန်တော့်လက်နဲ့ဆွပေးပြီး သူမနောက်သို့ကပ်ကာ မနှင်းရဲ့ စောက်ပတ်ပေါက်ဝကို လီးထိပ်နဲ့တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းစထည့်ကာ သွင်းလိုက်သည်။ မနှင်းရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွန်သပ်ပေးရင်း ဖြေးဖြေးချင်းပိုသွက်ကာ လီးကြီးအဆုံးထိဝင်သွားအောင် သွင်းနေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကြီး မနှင်းစောက်ပတ်ထဲ အကုန်သွင်းပြီး မနားတမ်းခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးနေရာ မနှင်း ဆီမှ ညည်းသံလေးတွေ ကြားလာရသည်။ ” မနှင်း နာရင်ပြောနော် , နားချင်ရင်ပြောပါ ” ” ရတယ် ကိုဖြိုး, ခံလို့ကောင်းတယ်, ဆက်လုပ်ပါ ” ဟု မနှင်းသည် ဖီးရှိသည့် အသံလေးဖြင့် ပြောလာသည်။ ကျွန်တော်ဆောင့်လိုးနေရာ အချက် (၆၀) လောက်အရောက်တွင် မနှင့်လက်တစ်ဖက်သည် သူ့စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေပြီး ” ကိုဖြိုး, အားထည့်ပြီး ဆောင့်ပေးပါ, မနှင်း ပြီးချင်လာပြီ ” ဟု တောင်းဆိုလာသောကြောင့် သူမရဲ့ ဖင်စုံကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီးဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ ခဏအကြာတွင် မနှင်းပြီးသွားသည်။

”  ကောင်းလိုက် တာ ကိုဖြိုးရယ်, မနှင်း ယောင်္ကျားနဲ့ မလုပ်ရတာ (၅) လကျော်ကြာနေပြီ, ကိုဖြိုး မောသွားပြီလား ” ” မမောပါဘူး, စိတ်က သိပ်ထန်နေတာလေ , ခုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော် မနှင်း ” ဟုပြောကာ နောက်မှသိုင်းဖက်ပြီး ခုတင်ပေါ်မနှင်းကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကားလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို လီးထိပ်နဲ့တေ့ကာ အဆုံးထိဝင်အောင် ဖိချလိုက်သည်။ မနှင်းလည်း ညည်းသံလေးထွက်လာသည်။ လီးကို ေ့ရှနောက် မဆော့သေးပဲ မနှင်းရဲ့ နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရစုပ်ယူနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ မနှင်းသည် အောက်ကနေ ကော့ပေးလာပြီး ဖီးအတော်လာနေပုံဖြစ်နေသည်။ ” ကိုဖြိုး လုပ်ရစို့နော် , ကောင်းနေပြီ ” ဟုမနှင်း ပြောလာသည်နှင့် နို့များကို မစို့တော့ပဲ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်ကာ ဆက်တိုက်အားထည့်ပြီး မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အချိန် (၁၅) မိနစ်အကြာလေညက်တွင် မနှင်း ဒုတိယအကြိမ်ပြီးသွားပြန်သည်။ ” ကိုဖြိုး မပြီးသေးဘူးလား, မနှင်းတောင် နှစ်ခါရှိပြီ , လုပ်လို့ မကောင်းလို့လားဟင် ” ” မဟုတ်ပါဘူး, ကောင်းလွန်းလို့ မပြီးအောင်ထိန်းထားတာလေ , လုပ်ချင်သေးတယ်, ကြိုက်တယ် ” ” ကဲ ဟုတ်ပါပြီ, ကိုဖြိုးနားအုံး, မနှင်း အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးမယ် ” ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ မနှင်းတက်ခွကာ လီးအချောင်းကြီးကို သူလက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို တေ့ကာဖိချလိုက်သည်  ။

ထို့ နောက် မနှင်းသည် ကျွကျွတက်သွားအောင်ဆောင့်ပေးနေရာ သူမရဲ့ နို့အုံအစုံသည် လှုပ်ခါရမ်းနေတော့သည်။ ကျွနတော်လည်း မနှင်းရဲ့ စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပေးနေသည်။ ဒီလိုနဲ့ မနှင်းသည် အသက်ရှူသံများပြင်းလာပြီး နှုတ်ခမ်းသားချင်းဖိကိုက်ကာ လီးအချောင်းထိပ်ပေါ်ခါနီးလောက်ထိမြင့်တက်လာပြီး အားကုန်ပြန်ဆောင့်ချနေလိုက်ရာ အချက် (၅၀) လောက်အရောက်တွင် ညည်းသံမှားဆက်တိုက်ထွက်လာကာ မနှင်း နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချကာ အမောဖြေနေသည်။ ” ကိုဖြိုး ကောင်းလားဟင် ” ” သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ” ဟုပြောကာ သူမရဲ့ ဆံပင်များနဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ” ကိုဖြိုးကို မေးရအုံးမယ် , လူပျိုပေမယ့် ဒီလောက်အကြာကြီးလုပ်တာတောင် မပြီးနိုင်ဘူးနော် , ဒီက အအိုမိန်းမက (၃) ခါရှိပြီ ပြီးသွားတာ , ဘယ်လိုလူပျိုလဲပြောနော် ” ဟု မနှင်းက အံ့သြစွာမေးလာသည်။ ကျွန်တော်လည်းပြုံးလိုက်ကာ ” ဒီတသ်ခါ ပြီးသွားအောင်လုပ်မယ် ” ဟု ကျွန်တော်ပြောကာ မနှင်းကို စားပွဲပေါ်ထိုင်စေပြီး သူမပေါင်တစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ပြီး တစ်စောင်းပုံစံမျိုးနဲ့ လီးကြီးကို စသွင်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ပေါင်တံကို ဆွဲယူထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က သူမနို့အုံကြီးကို အားထည့်ကာ ပွတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။ ကြာလာတော့သူမရဲ့ လက်တစ်ဖက်က စောက်စိကိုပွတ်ပေးနေပြီး မနှင်းစောက်ပတ်အုံပတ်လည်တွင် အဖြူရည်များပေပွနေတော့သည်  ။

” ကိုဖြိုး ဆောင့် ပေးပါ, ကောင်းနေပြီ , အင်း…အင်း ” ဟု ညည်းသံများပေးလာသည်နှင့် ကျွန်တော်ရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်များပြင်းထန်ပေးလိုက်ရာ မနှင်း (၄) ကြိမ်မြောက်ပြီးသွားပြန်သည်။ မနှင်းပြီးသွားပေမယ့် ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကို ပြန်မနှုတ်တော့ပဲ သူမရဲ့ ခြေထောက်မထားသည်ကို ပြန်ချပေးကာ မနှင်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ညီညာစွာကားထားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ မနှင်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးတွင် မနှင်း ခုဏကပြီးလို့ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များသည် လီးကြီးဆက်တိုက်မနားတမ်းလှုပ်ရှားနေသဖြင့် အမြှုပ်ပုံများပင် ဖွေးဖြူနေသည်။ မနှင်းရဲ့ လက်ကလည်း စောက်စိကို ကလိပေးနေရင်း ” ကိုဖြိုး မနှင်း စောက်ပတ်က ထုံနေသလိုဖြစ်နေပြီ, ကောင်းသလိုလို, ပြီးတော့မလိုလိုနဲ့ မပြီးနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ” ဟု မနှင်း ညည်းတွားနေသည် ။ မနှင်းပြောနေသော်လည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်မှာ အရှိန်မလျော့ပေးပေ။ ” ကိုဖြိုးရယ် ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိတော့ဘူး , ခဏနားရအောင်နော် ” ဟု မနှင်းပြောကာ ကျွန်တော့်ဗိုက်ကို သူမရဲ့လက်တွေက တွန်းထားသလိုမျိုးလုပ်လာသည်။ ” ကျွန်တော်ပြီးတော့မှာပါ နှင်းရယ်, သိပ်ကောင်းလွန်းနေပြီ ” ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ေ့ရှကပ်လိုက်ပြီး သူမနို့အုံကို ကုန်းပြီးစို့လိုက်ကာ မနှင်းရဲ့ ဖင်အစုံအောက်ကိုလက်ထည့်လိုက်ပြီး သူမကို စားပွဲပေါ်က ဆွဲမလိုက်ကာ မတ်တပ်ချီပွေ့ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်နေလိုက်သည်  ။

ကျွန်  တော် ပွေ့ချီထားသဖြင့် မနှင်းရဲ့ကိုယ်သည် တစ်သားတည်းကပ်နေကာ တွန်းကန်ဖို့ခက်သွားသဖြင့် ကျွန်တော့်ဂုတ်ကို သူ့လက်များက သိုင်းဖက်ထားသည်။ မနှင်းနို့ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့အပြည့်တစ်ဝကြီးငုံစို့ထားလိုက်ပြီး သူမရဲ့ ဖင်စုံကြီးကို ပွေ့ထားသောလက်များနဲ့ ဆွဲဆွဲကပ်ယူပြီး အားရပါးရ လိုးနေလိုက်ရာ မနှင်းရဲ့ ဦးခေါင်းသည် ရမ်းခါနေပြီးမကြာမှီ ” ပြီးပြန်ပြီ ကိုဖြိုးရယ် , ကောင်းလိုက်တာနော်…, အင်း…အင်း… ” ဟုမနှင်း တိုးတိုးလေး ပြောလာပြီး သူမ (၅) ကြိမ်မြောက် ခက်ခဲစွာပြီးသွားရှာသည် ။ မနှင်း နောက်ဆုံးပြီးသည်မှာ အားတင်းသည့် ညှစ်အားများပါလာသဖြင့် ကျွန်တော့် လီးအတံချောင်းကို ဇွတ်ညှစ်သလိုဖြစ်လာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း တစ်ပြိုင်တည်း တူတူပြီးသွားတော့သည်။ မနှင်းကို စားပွဲပေါ်ပြန်တင်ပေးရင်း ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ မနှင်းရဲ့ စောက်ရည်များနဲ့ ကျွနတော့်ရဲ့ သုတ်ရည်များသည် စောက်ပတ်ပေါက်ဝမှ အများကြီးထွက်ကျလာရာ စားပွဲပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲသွားပေတော့သည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ (၆) နာရီကျော်နေပေပြီ, မနှင်းကိုအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်ခဲ့တောသည်။ ဒုက္ခများနဲ့ စတွေ့ခဲ့သော မနှင်းကို ကျွန်တော်က သူမငတ်မွတ်နေသော သုခ အရသာလက်ဆောင်ပေးခဲ့လိုက်ပါတော့ သည်    ။

ပြီးပါပြီ    ။